Ποιες πτυχές της κοινωνικής ζωής επηρεάστηκαν από τη ληστεία; Ποιες είναι οι συνέπειες του φαινομένου αλλά και των μεθόδων καταστολής του; Κατά πόσον τα προβλήματα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους συνέβαλαν στην έξαρση του φαινομένου; Κατά πόσον η δράση των ληστών επηρέασε τους κατοίκους των περιοχών τις οποίες λυμαίνονταν;
Με αυτά τα βασικά ερωτήματα η μελέτη στοχεύει στην ερμηνεία του φαινομένου της ληστείας, το οποίο αποτελούσε για μια μακρά περίοδο του νεοελληνικού κράτους (από το 1830 έως το 1930 περίπου) αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοσιακής κοινωνίας.
Παραμένει άσβεστη η μνήμη ληστών όπως του Νταβέλη, του Γιαγκούλα, των Αρβανιτάκηδων, των Ρεντζαίων και των Κουμπαίων ή περιστατικών όπως η απαγωγή, το 1866, του Σωτήρη Σωτηρόπουλου, μετέπειτα πρωθυπουργού, η δολοφονία Άγγλων περιηγητών στο Δήλεσι το 1870, η ληστεία της Πέτρας Φιλιππιάδας το 1926 και η απαγωγή των βουλευτών Μελά και Μυλωνά το 1928. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Νίκος Αναστασόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή απο το Καλουσι Αχαΐας και την Διβρη Ηλείας και είναι επίκουρος καθηγητής νεώτερης και σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας (19ου-20ού αι.) στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων. Την διδακτορική του διατριβή την εκπόνησε με άριστα στο ίδιο Πανεπιστήμιο, ως υπότροφος έρευνας του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «Ηράκλειτος». Το 2006 πραγματοποίησε στο πλαίσιο της υποτροφίας του επιστημονική έρευνα στο Universite Libre de Bruxelles του Βελγίου.
Το 2004 ορίστηκε από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων μέλος της τριμελούς επιτροπής συγγραφής του τιμητικού τόμου «Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιστορία και Εξέλιξη 1964 - 2004» και το 2012 ορίστηκε αναπληρωτής υπεύθυνος του «Μουσείου Τυπογραφίας και Τεχνολογίας». Από το 2016 είναι μέλος του Δ. Σ. της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών καθώς και έφορος εκδόσεων, βιβλιοθήκης και Πνευματικού Κέντρου του ιδίου ιδρύματος. Επίσης είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Ηπειρωτικό Ημερολόγιο» της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών και επόπτης έκδοσης του περιοδικού «Ηπειρωτικά Χρονικά». Ακόμη, είναι εταίρος Επιστημονικών Εταιρειών, όπως η Εταιρεία Κυκλαδικών Μελετών, η Εταιρεία Πελοποννησιακών Σπουδών, η Εταιρεία Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου, το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδας, κ.λπ.
Στις μελέτες του συγκαταλέγονται: «Δίβρη (Λαμπεία) Ηλείας, Ιστορικά Μελετήματα 19ος - 20ός αι.» (Βιβλιοθήκη Πνευματικού Κέντρου Δίβρης Αρχαίας Ολυμπίας, 2009)· «Παραβατικές συμπεριφορές και καταστολή στην Ελλάδα κατά τον Μεσοπόλεμο: το παράδειγμα του νομού Ιωαννίνων» (Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, 2012)· «Η Ισραηλιτική Λέσχη Ιωαννίνων κατά τον Μεσοπόλεμο, Ίδρυση, στόχοι, παρουσία» (Ίδρυμα Ιωσήφ και Εσθήρ Γκανή, 2015)· συνεπιμέλεια με Κ. Λιάμπη και Ν. Κατσικούδη, «Από την Άπειρο χώρα στην Μεγάλη Ήπειρο, Ηπειρώτες ακολουθώντας την υπερπόντια μετανάστευση προς τις ΗΠΑ. Τέλος του 19ου αιώνα έως τον Μεσοπόλεμο» (Ιωάννινα, 2016) και «Η ληστεία στο ελληνικό κράτος (μέσα 19ου - αρχές 20ού αι.)» (Εστία)
Από τις σελίδες του βιβλίου του Νικόλαου Α. Αναστασόπουλου "Η ληστεία στο ελληνικό κράτος (μέσα 19ου - αρχές 20ού αιώνα)" παρελαύνουν τόσο ο θρυλικός λήσταρχος Γιαγκούλας όσο και οι συμμορίες των Ρεντζαίων και των Κουμπαίων στην Ήπειρο
«Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε στατιστικό επίπεδο στην Ήπειρο κατά τον Μεσοπόλεμο η ληστρική συμπεριφορά σημείωνε υψηλότερα ποσοστά σε σχέση με τις άλλες περιοχές της Ελλάδα. Άλλωστε, τα δύο αντιπροσωπευτικότερα συμβάντα ληστείας σε πανελλαδικό επίπεδο κατά τον 20ό αιώνα τα οποία έχουν λάβει παροιμιώδη χαρακτήρα έως την σημερινή εποχή παρατηρήθηκαν στην Ήπειρο. Πρόκειται για την ληστεία της Πέτρας Πρεβέζης το 1926,η οποία χαρακτηρίζεται ως το πλέον ενδεικτικό γεγονός στα σύγχρονα ποινικά δεδομένα, και για την απαγωγή των βουλευτών Μελά και Μυλωνά στα Ιωάννινα το 1928. Ομοίως, οι δύο κύριες ληστρικές μορφές της εποχής υπήρξαν οι Ηπειρώτες ληστές Ρεντζαίοι και Κουμπαίοι».
Ένα μικρό αλλά απολύτως χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κεφάλαιο 3 / Η ληστεία στις αρχές του 20ου αιώνα από το βιβλίο "Η ληστεία στο ελληνικό κράτος (μέσα 19ου - αρχές 20ού αιώνα)"που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις της Εστίας. Συγγραφέας του πολύ ενδιαφέροντος αυτού βιβλίου ο 40χρονος Νικόλαος Α.Αναστασόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής Νεώτερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων από το 2015 και μέλος του Δ.Σ. καθώς και έφορος Εκδόσεων, Βιβλιοθήκης και Πνευματικού Κέντρου της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών από το 2016.
Μάλιστα, στις σελίδες του 3ου κεφαλαίου ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τα έργα και τις ημέρες του λήσταρχου Γιαγκούλα (σκοτώνεται το 1925 μαζί με τον πιστό του συνεργάτη Πάνο Μπαμπάνη, στη Κλεφτόβρυση του Ολύμπου μετά από 8ωρη σκληρή συμπλοκή με χωροφύλακες) αλλά και των Ρεντζαίων και των Κουμπαίων. Οι Ρεντζαίοι συνδέονται με την ληστεία της χρηματαποστολής της Εθνικής Τράπεζας το πρωί της 13ης Ιουνίου 1926 στο 74ο χιλιόμετρο της δημόσιας οδού Ιωαννίνων _ Πρεβέζης στην θέση Πέτρα. Ενδιαφέρον έχει εδώ η επιλογή της καταδίωξης των ληστών ( σε ολόκληρη την Βαλκανική Χερσόνησο) αλλά και η κατάληξη με την σύλληψη, καταδίκη και την εκτέλεση τους.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: « Ποιες πτυχές της κοινωνικής ζωής επηρεάστηκαν από τη ληστεία; Ποιες είναι οι συνέπειες του φαινομένου αλλά και των μεθόδων καταστολής του; Κατά πόσον τα προβλήματα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους συνέβαλαν στην έξαρση του φαινομένου; Κατά πόσον η δράση των ληστών επηρέασε τους κατοίκους τις οποίες λυμαίνονταν;
Με αυτά τα βασικά ερωτήματα, η μελέτη στοχεύει στην ερμηνεία του φαινομένου της ληστείας, το οποίο αποτελούσε για μια μακρά περίοδο του νεοελληνικού κράτους (από το 1830 έως το 1930 περίπου) αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοσιακής κοινωνίας.
Παραμένει άσβεστη η μνήμη ληστών όπως του Νταβέλη, του Γιαγκούλα, των Αρβανιτάκηδων, των Ρεντζαίων και των Κουμπαίων ή περιστατικών όπως η απαγωγή, το 1866, του Σωτήρη Σωτηρόπουλου, μετέπειτα Πρωθυπουργού, η δολοφονία Άγγλων περιηγητών στο Δήλεσι το 1870, η ληστεία της Πέτρας Φιλιππιάδας το 1926 και η απαγωγή των βουλευτών Μελά και Μυλωνά το 1928».
Το φαινόμενο της ληστείας με το οποίο ασχολείται το βιβλίο «υπήρξε η συχνότερη παραβατική δραστηριότητα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους έως περίπου την βενιζελική τετραετία του 1928-1932», όπως επισημαίνει ο συγγραφέας στην τελευταία ενότητα των συμπερασμάτων.
Ένα μικρό αλλά απολύτως χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κεφάλαιο 3 / Η ληστεία στις αρχές του 20ου αιώνα από το βιβλίο "Η ληστεία στο ελληνικό κράτος (μέσα 19ου - αρχές 20ού αιώνα)"που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις της Εστίας. Συγγραφέας του πολύ ενδιαφέροντος αυτού βιβλίου ο 40χρονος Νικόλαος Α.Αναστασόπουλος, Επίκουρος Καθηγητής Νεώτερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων από το 2015 και μέλος του Δ.Σ. καθώς και έφορος Εκδόσεων, Βιβλιοθήκης και Πνευματικού Κέντρου της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών από το 2016.
Μάλιστα, στις σελίδες του 3ου κεφαλαίου ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τα έργα και τις ημέρες του λήσταρχου Γιαγκούλα (σκοτώνεται το 1925 μαζί με τον πιστό του συνεργάτη Πάνο Μπαμπάνη, στη Κλεφτόβρυση του Ολύμπου μετά από 8ωρη σκληρή συμπλοκή με χωροφύλακες) αλλά και των Ρεντζαίων και των Κουμπαίων. Οι Ρεντζαίοι συνδέονται με την ληστεία της χρηματαποστολής της Εθνικής Τράπεζας το πρωί της 13ης Ιουνίου 1926 στο 74ο χιλιόμετρο της δημόσιας οδού Ιωαννίνων _ Πρεβέζης στην θέση Πέτρα. Ενδιαφέρον έχει εδώ η επιλογή της καταδίωξης των ληστών ( σε ολόκληρη την Βαλκανική Χερσόνησο) αλλά και η κατάληξη με την σύλληψη, καταδίκη και την εκτέλεση τους.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: « Ποιες πτυχές της κοινωνικής ζωής επηρεάστηκαν από τη ληστεία; Ποιες είναι οι συνέπειες του φαινομένου αλλά και των μεθόδων καταστολής του; Κατά πόσον τα προβλήματα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους συνέβαλαν στην έξαρση του φαινομένου; Κατά πόσον η δράση των ληστών επηρέασε τους κατοίκους τις οποίες λυμαίνονταν;
Με αυτά τα βασικά ερωτήματα, η μελέτη στοχεύει στην ερμηνεία του φαινομένου της ληστείας, το οποίο αποτελούσε για μια μακρά περίοδο του νεοελληνικού κράτους (από το 1830 έως το 1930 περίπου) αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοσιακής κοινωνίας.
Παραμένει άσβεστη η μνήμη ληστών όπως του Νταβέλη, του Γιαγκούλα, των Αρβανιτάκηδων, των Ρεντζαίων και των Κουμπαίων ή περιστατικών όπως η απαγωγή, το 1866, του Σωτήρη Σωτηρόπουλου, μετέπειτα Πρωθυπουργού, η δολοφονία Άγγλων περιηγητών στο Δήλεσι το 1870, η ληστεία της Πέτρας Φιλιππιάδας το 1926 και η απαγωγή των βουλευτών Μελά και Μυλωνά το 1928».
Το φαινόμενο της ληστείας με το οποίο ασχολείται το βιβλίο «υπήρξε η συχνότερη παραβατική δραστηριότητα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους έως περίπου την βενιζελική τετραετία του 1928-1932», όπως επισημαίνει ο συγγραφέας στην τελευταία ενότητα των συμπερασμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου