... Η Ιθάκη σ΄ εδωσε το ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στο δρόμο
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πιά.
(Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ)
Ήταν φθινόπωρο του 1978, όταν ξαφνικά με «χτύπησε» το αστροπελέκι της ακατάλυτης «διβριολατρείας» που με είχαν εμποτίσει από μικρό παιδί μεγάλοι φιλοπόλιδες ευπατρίδες Διβριώτες (παπαΝίκος Τσάμης, Νίκος Σωτηρόπουλος, Ελπιδοφόρος Παπακωνσταντόπουλος, Τάσης Καζάζης, Βάσσος Στεφανόπουλος και άλλοι) που είχα ζήσει κοντά τους ή είχα ακούσει κι έτρεφα μεγάλο σεβασμό, και είπα μέσα μου: -Είναι ώρα, και συ να τολμήσεις και να ξεκινήσεις για να βρεις την δική σου Ιθάκη, κατά πως λέει ο ποιητής...
Την Ιθάκη, μιας πάλαι ποτέ ένδοξης και ξακουστής στα πέρατα της Ελλάδας κωμόπολης Δίβρης, της ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΙΒΡΗΣ, όπως τη βρήκαμε γραμμένη σε παλιά ιστορικά κείμενα και κατάστιχα... Την Ιθάκη, της πανέμορφης νύμφης του Ολωνού Δίβρης, της καλλίστης βασιλίδος της ορεινής Ηλείας, της πανελληνίως γνωστής από την πένα δημοσιογράφων, περιηγητών, φυσιολατρών και λογοτεχνών συγγραφέων, ως «μικρής Ελβετίας»... Την Ιθάκη, την Δίβρη πρώτη «στ΄ άρματα και τα γράμματα», πρώτη στα Σχολεία, πρώτη στους Αγωνιστές για τη λευτεριά, πρώτη στις Εκκλησιές, πρώτη στις φυσικές καλλονές, πρώτη στις κρυστάλλινες ζείδωρες πηγές, πρώτη σε μυαλά καταυγάζοντα όπου γης, πρώτη, πρώτη... την δική μου Ιθάκη.
Και το συναρπαστικό ταξίδι άρχισε πριν 37 (εκδοτικά) χρόνια. Με τους συντρόφους μου, τους συνεργάτες-συνταξιδευτές, από διάσημους ερευνητές, συγγραφείς, σκαπανείς της Ιστορίας, της Επιστήμης και της Λογοτεχνίας μέχρι απλούς ανθρώπους του μόχθου, «τους δικούς μας Χριστούς, του δικούς μας Άγιους» για να θυμηθώ και τον άλλο μεγάλο ποιητή Γιάννη Ρίτσο...
Και το ταξείδι αυτό προς την δική μου Ιθάκη, συνάντησε στο διάβα του και τους Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες, και τις Σκύλες και τις Χάρυβδες, και τις Ναυσικές και τις Κίρκες, και τις χαρές και τις λύπες, και τις Σειρήνες και τις Συμπληγάδες πέτρες... Όμως το σκαρί του πλοίου μας άντεξε μέχρι σήμερα, που μας έριξαν στα βράχια πάνω σε μια φτωχή σχεδία οι Ευρωπαίοι και Παγκόσμιοι δανειστές μας μαζί με τους ντόπιους Αλκίνοους και λοιπούς μνηστήρες της αγαπημένης Πηνελόπης... Αλλά, προλάβαμε και πατήσαμε το πόδι μας και είδαμε «καπνόν αναθρώσκοντα, νοήσαι ης γαίης...», στη δική μας λατρευτή Ιθάκη...
 |
Το πρώτο τεύχος του περιοδικού "ΔΙΒΡΗ" που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1978
|