p

Το δάσος της Φολόης, η Δίβρη, η Ανδρίτσαινα,το Αντρώνι, η Αγία Αννα,του Λάλα, το Γούμερο ,η Φιγαλεία, η Πηνεία, η Μίνθη και ο Ερύμανθος δεν είναι απλοί τουριστικοί προορισμοί..... Είναι μικρές πατρίδες!!!Η ορεινή Ηλεία είναι μια από τις περιοχές που ο τουρισμός δεν έχει αλλοιώσει. Η ζωή συνεχίζεται σε ορισμένες περιοχές της όπως πριν από 50 χρόνια

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

ΜΑΝΤΕΙΟ ΔΡΟΥΒΑΣ - ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ

Ο κατάλογος με τα Μαντεία στην αρχαία Ελλάδα, και, φυσικά, στον κόσμο είναι τεράστιος! Παρουσιάσαμε κάποια από αυτά, και συνεχίσαμε με τα λιγότερο γνωστά μαντεία. Ωστόσο, υπάρχουν και τα ξεχασμένα μαντεία. Ένα από αυτά είναι της Δρούβας στην αρχαία Ολυμπία.
ΜΑΝΤΕΙΟ ΔΡΟΥΒΑΣ - ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ
"Το τοπίο στην Ολυμπία ήταν ολοκληρωμένο και χωρίς διακοπή. Ένας μικρός πήλινος βωμός είναι το μόνο που τραβά την προσοχή μου τώρα. Έχει ως τώρα καλυφθεί από την αρχή τουλάχιστον δώδεκα φορές μ΄ ένα λεπτό στρώμα από στόκο, και το κάθε στρώμα, είχε στολίδια από φύλλα στις τρεις πλευρές, ενώ στην μετωπική πλευρά ήταν η αφιέρωση ενός ήρωα. Καθώς τα φυλλώματα ήταν φύλλα δάφνης, ο βωμός θα πρέπει να είναι του ήρωα που προφήτευε". Έρνστ Κούρτιους, ιστορικός και αρχαιολόγος.
Πολύ πριν οι παλαιστές, οι πυγμάχοι, οι αρματηλάτες κι οι δισκοβόλοι να έχουν κάποιο λόγο να πάνε εκεί, η Ολυμπία ήταν ένα δίχως πολλές απαιτήσεις ιερό του πρωταρχικού θεού Κρόνου και της θεάς μητέρας Γης. Ο Δίας, σκότωσε τον πατέρα του, κι από τότε κυριαρχούσε στην Ηλεία. Οι μετανάστες από τη Βόρεια Ελλάδα, πρέπει να διατηρούσαν δεσμούς με το μαντείο της Δωδώνης και είχαν καθιερώσει μια λατρεία του Δία, Αφιερωματικά δώρα που βρέθηκαν στις ανασκαφές των αρχαιολόγων στην Ολυμπία, ανάγονται στον 11ο αι.π.χ. Εορταστικοί αγώνες γίνονταν από εκείνη την εποχή. Η καθιέρωση καταλόγων νικητών στην Ολυμπία το 776 π.χ σφράγισε την έναρξη μέτρησης του χρόνου από τους αρχαίους Έλληνες.

Ο Δίας είχε το τον πιο όμορφο ναό στην Ολυμπία. Γι΄ αυτό το ναό, θα μιλήσουμε σ΄ επόμενη δημοσίευση. Ο ναός αυτός, ήταν φημισμένος για τα ανάγλυφα στις μετώπες του, μπρος και πίσω, αλλά ακόμη περισσότερο για το άγαλμα του Δία, στο εσωτερικό του, ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου. Μνημειώδες γλυπτό του Φειδία, που έδειχνε το Δία στο θρόνο του, να κρατά το σκήπτρο στο δεξί του χέρι. Το ιερό άγαλμα είχε ύψος 13μ. περίπου κι ήταν φτιαγμένο από ξύλινο πυρνήνα ντυμένο με φύλλα χρυσού, ασημιού κι ελεφαντοκόκαλου. Μας λέει γεμάτος θαυμασμό ο Παυσανίας:
"Ξέρω τις μετρήσεις του ύψους και του πλάτους του Δία της Ολυμπίας, αλλά ανακάλυψα ότι ήμουν ανίκανος να σχολιάσω αυτά τα μέτραμ μια που αυτές οι μετρήσεις εδώ και πολύ καιρό πια δεν εντυπωσιάζουν τόσο, όσο η αίσθηση που δημιουργεί σ΄ όσους το βλέπουν, ότι μπορεί ο ίδιος ο Δίας να στάθηκε μπροστά στο Φειδία για να τον δημουργήσει. Όταν το άγαλμα τελείωσε πια, ο Φεριδίας προσευχήθηκε στο θεό να του δώσει ένα σημάδι άν το έργο αυτό του άρεσε, κι αμέσως ένας κεραυνός έπεσε στο πλακόστρωτο του τόπου όπου η χάλκινη κρήνη βρισκόταν ακόμη και στην εποχή μου".
Οι προφητικοί ιερείς στην Ολυμπία προέρχονταν από μια αρχαία γενιά μάντεων που ο μυθικός πρόγονός τους ήταν ο Ίαμος. Ο Πίνδαρος μας διηγείται το πώς η Ευάδνη, η κορη του Ποσειδώνα , γέννησε το παιδί του Απόλλωνα στη γειτονική Φαιζάνη, στον ποταμό Αλφειό. Έκρυψε την "ντροπή της" σ΄ ένα στρώμα από κρίνους (ία) που έδωσαν στο αγόρι το όνομά τους. Ίαμος. Τα φίδια έδιναν στο παιδί μέλι, κι όταν μεγάλωσε, ο Απόλλωνας του
έδωσε το δώρο της προφητείας. Ο ήρωας Ίαμος κι οι απόγονοί του, οι Ιαμίδες, ήταν εξαιρετικά αξιοσέβαστοι άνθρωποι που, επί χίλια χρόνια προφήτευαν το μέλλον από τις φλόγες της θυσιαστικής φωτιάς, ή από τη μορφή που έπαιρναν οι στάχτες.
Ένας βωμός στο Δία χτίστηκε από τις στάχτες των θυσιασμένων ζώων. Οι γυναίκες έφταναν μόνο μέχρι το πρώτο σκαλοπάτι, ενώ οι άντρες έφταναν μέχρι την κορυφή. Και κάθε χρόνο, όταν έφτανε η δέκατη ένατη ημέρα του μήνα Ελάφιου, οι προφήτες έφερναν έξω από το πρυτανείο τις στάχτες, τις ανακάτευαν με νερό και σοβάντιζαν το βωμό μ΄ αυτές.
Είναι άγνωστες οι ακριβείς διαδικασίες με τις οποίες δίνονταν οι χρησμοί στην Ολυμπία, επειδή ο ιερός χώρος γινόταν όλο και περισσότερο τόπος αθλητικών συναθροίσεων, ενώ το μαντείο έσβηνε αντίστοιχα, περνώντας στο παρασκήνιο. Το Γυμνάσιο, ο τόπος όπου οι αθλητές αγωνίζονταν γυμνοί, ήταν μαζί και χώρος άσκησής τους, πολλές φορές για πολλούς μήνες από την έναρξη των Αγώνων. Ο βωμός του Δία, όπου λειτουργούσαν οι ιερείς του μαντείου, βρισκόταν στο χώρο ανάμεσα στο ναό του Δία και σ΄ έναν, ακόμη παλαιότερο ναό, της Ήρας.
Ο ιερός χώρος της Ολυμπίας, παραμένει ανοιχτός σήμερα. Παρ΄ όλο που έχει αποκαλυφθεί και το ίδιο το μαντείο, δεν μας αποκάλυψε ως σήμερα, ούτε ένα έστω από τα μυστήριά του.
Βάσω Δενδροπούλου

ΠΗΓΕΣ: Philipp Vandenberg "Το Μυστήριο των Μαντείων".

Δεν υπάρχουν σχόλια: