Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΗΡΩΑΣ
Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.
Ο αείμνηστος αντιστασιακός Λάμπης Αλεξανδρόπουλος, είχε περιγράψει το κλίμα της κηδείας του Βασίλη Φάμελου με τα ακόλουθα λόγια:
«Εκείνο το διάστημα είχα επιστρέψει στον Πύργο. Μάθαμε τα γεγονότα. Όπως μετά από λίγο μάθαμε για το θάνατο του Βασίλη Φάμελου. Πήγα στο σπίτι του που ήταν κάτω από το Επαρχείο. Σε όλα τα στενά υπήρχαν χωροφύλακες. Ήρθε ο νεκρός. Όλα τα έσκιαζε ο φόβος. Πήραμε το παλικάρι στον ώμο και τον πήγαμε στο Καταράχι. Η νεκρώσιμος ακολουθία έγινε στα σύντομα. Θυμάμαι τον παπά που έτρεμε. Ενταφιάσαμε το νεκρό μας και φύγαμε…».
Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.
Ο αείμνηστος αντιστασιακός Λάμπης Αλεξανδρόπουλος, είχε περιγράψει το κλίμα της κηδείας του Βασίλη Φάμελου με τα ακόλουθα λόγια:
«Εκείνο το διάστημα είχα επιστρέψει στον Πύργο. Μάθαμε τα γεγονότα. Όπως μετά από λίγο μάθαμε για το θάνατο του Βασίλη Φάμελου. Πήγα στο σπίτι του που ήταν κάτω από το Επαρχείο. Σε όλα τα στενά υπήρχαν χωροφύλακες. Ήρθε ο νεκρός. Όλα τα έσκιαζε ο φόβος. Πήραμε το παλικάρι στον ώμο και τον πήγαμε στο Καταράχι. Η νεκρώσιμος ακολουθία έγινε στα σύντομα. Θυμάμαι τον παπά που έτρεμε. Ενταφιάσαμε το νεκρό μας και φύγαμε…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου