Ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
«Ο ΡΑΣΟΥΛΗΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΔΕΙΣ ΗΤΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»
- Κύριε Βαγιόπουλε , είστε αισίως 30 χρόνια στο ελληνικό τραγούδι . Η συνεργασία σας όμως με τον Μανώλη Ρασούλη ήταν και πολυετής και αυτή που έφερε ίσως τα καλύτερα σας τραγούδια .
- Ο Μανώλης δεν ήταν υπέρ του πολύ. Ήταν υπέρ της ουσίας . Ήθελε να βγαίνει μπροστά μόνο όταν είχε κάτι να πει. Ταυτόχρονα επειδή ήταν βαθύτατα πολιτικοποιημένος ήθελε μέσω του τραγουδιού να περάσει και το πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα . Πράγμα που είναι πολύ δύσκολο να το κάνεις . Τα κατάφερνε όμως μια χαρά επειδή έβαζε αρκετή δόση χιούμορ.
Ο Ρασούλης είχε πολιτική σκέψη. Έβλεπε πολύ μπροστά . Για παράδειγμα θυμάμαι το 1990 έλεγε «να προσέχουμε τα Βαλκάνια γιατί μια σπίθα αρκεί να τα κάψει» . Το έλεγε αυτό πριν ακόμα φανούν στον ορίζοντα τα πρώτα σύννεφα. Ο Μανώλης δεν έκανε μόνο κριτική . Έκανε και προτάσεις με πολιτική σκέψη.
Το 1995 έλεγε ότι «όλα θα πάνε καλά» . Το 1997 όμως έβλεπε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά και έγραψε …
Τα τελευταία χρόνια ο Μανώλης ήταν πολύ στεναχωρημένος. Έβλεπε ότι ο κόσμος τα βγάζει δύσκολα πέρα και αυτό του στοίχιζε. Η πίεση του χτυπούσε 20αρια και απ΄ αποδείχτηκε , του κόστισε.
- Παρά ότι έδειχνε άνθρωπος « μέσα κι έξω από την ευθεία». Έβγαζε πολύ χιούμορ προς τα έξω.
_ Το χιούμορ δεν του έλειπε ποτέ . Μάλιστα κάποιοι το είχαν παρεξηγήσει και το συνδύαζαν με τα ταξίδια που έκανε στην Ινδία. Έλεγαν ότι ο Μανώλης πάει εκεί για να καπνίσει . Δεν είχε καπνίσει όμως ποτέ. Ούτε μαύρο , ούτε άσπρο … ούτε κίτρινο. Τίποτα. Το χιούμορ του ήταν πηγαίο και αυθόρμητο. Ο Ρασούλης δεν ήταν πνευματώδης ήταν πνευματικός άνθρωπος. Διαβάζω σήμερα τις συνεντεύξεις που είχε δώσει και βλέπω πόση ουσία είχαν. Ήταν αρθογράφος , δημοσιογράφος, πολιτικό πρόσωπο και παρεμπίπτοντος έγραφε και στίχους.
Θυμάμαι στο « Τσάκυ- Τσαν» το 2000 έλεγε « ο κόσμος μπορεί να αλλάξει Κεμάλ». Ήταν μια απάντηση στο «αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ Κεμάλ».
Και έλεγε με ποιο τρόπο θα αλλάξει, επειδή είχε πάντα πρόταση. « Στις πλατείες , στις καρδιές και στα οβαλ γραφεία.» Ταυτόχρονα ήθελε στα τραγούδια να υπάρχει και αντίστοιχη μουσική ώστε να κουνιέται το σώμα και το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι.» Γι΄ αυτό και έλεγε «συγκίνηση μεν , συνείδηση δε».
- Ο Ρασούλης είχε ιδιαίτερη σχέση και με τον Στέλιο Καζαντζίδη, παρ΄ ότι οι μουσικές τους αναφορές ήταν διαφορετικές .
- Ναι . Για τον Καζαντζίδη έλεγε ότι είναι ο τραγουδιστής με την καλύτερη εκφορά του λόγου. Δηλαδή το «α» το έλεγε «α» και στο τραγούδι του. Πέραν των τραγουδιών για την εργατιά , την ξενιτιά και τον κοινωνικό καημό , εκείνο που εκτιμούσε στον Καζαντζίδη ήταν η στάση ζωής του. Αρνήθηκε να δώσει λεφτά σε άλλους έξω από το τραγούδι. Αν έκανε π.χ. μια συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο, ο Στέλιος θα έπαιρνε 10.000 ευρώ και οι 100.000 ευρώ θα πήγαν σε διάφορους άλλους. Η στάση ζωής του Καζαντζίδη έκανε να τον έχει ψηλά . Σαν φωνή εκτιμούσε και αυτή του Μπιθικώτση.
- Κύριε Βαγιόπουλε , ο Γιάννης Ρίτσος έλεγε ότι «Όλα είναι ποίηση». Κάθε ποίημα είναι και ένα τραγούδι;
- Κύριε Μαρκόπουλε, έχουμε πολλούς ποιητές που τα έχουν πει όλα. Εμείς οι συνθέτες μπορούμε με κάθε άνεση να καθίσουμε να πάρουμε ένα ποίημα π.χ. του Βάρναλη να βάλουμε πάνω του μια διεκπεραιωτή μουσική και να βγει ένα τραγούδι. Ο Θεοδωράκης όμως πήρε την ποίηση και της έβαλε το κάτι παραπάνω . Έβαλε μουσικάρα. Γι΄ αυτό και δεν είναι τυχαίο φαινόμενο ο Θεοδωράκης . Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τον Χατζηδάκη. Για να βγει λοιπόν ένα καλό τραγούδι πρέπει τουλάχιστον μουσική και στίχος να είναι 50%- 50%. Και αν θέλουμε να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα να υπερέχει η μουσική .Να είναι 60- 40.
« Άβυσσος η ψυχή του συνθέτη»
- Ο στιχουργός ή ο ποιητής μάλλον χρειάζεται το βίωμα , την εμπειρία . Δηλαδή ο Ελύτης είχε το ταλέντο αν όμως , δεν ζούσε τον πόλεμο του 1940 δεν θα έγραφε το «Άξιον Εστί ». Το ίδιο και ο Ρίτσος . Αν δεν πήγαινε εξορία δεν θα μπορούσε να γράψει το «Καπνισμένο Τσουκάλι». Ο συνθέτης τι πρέπει να έχει για να βγάλει ένα καλό τραγούδι ;
- Άβυσσος η ψυχή του συνθέτη. Πέραν του Δερβενιώτη που ήξερε μουσική οι περισσότεροι από τους παλιούς δεν γνώριζαν και όμως έβγαλαν θησαυρούς . Μεγάλο παράδειγμα ο Βαμβακάρης που δεν ήξερε τίποτα. Να σου πω για μένα ; Μέχρι 17 χρονών δεν έγραφα τίποτα. Μόλις απέκτησε κιθάρα και πριν ακόμα μάθω να παίζω , άρχισα μέσα στο μυαλό μου να γράφω μουσική για τραγούδια. Αυτοδίδακτος λοιπόν . Μου έλεγε ο Ρασούλης πάρτο αυτό και εσύ ξέρεις τι θα κάνεις .
- Ξεκινήσατε την δισκογραφία το 1983. Από τότε μέχρι και σήμερα έχουν αλλάξει πολλά . Πως φανταζόσασταν την εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού ;
-Το 1983 είχα την γνωριμία μου με τον Ρασούλη. Είχα όμως συνεργαστεί πριν με τον Δημήτρη Χριστοδούλου γράφοντας 15 τραγούδια . Το 1985 κάναμε με τον Μανώλη τον πρώτο μας δίσκο. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα. Στην αρχή νόμιζα ότι θα φτάσουμε το 2000 θα περπατάμε στο δρόμο και θα μιλάμε ποιητικά . Όμως το 2000 μιλάγαμε με σκυλάδικα . Τέτοιος υπήρχε ο ξεπεσμός που στο κόλπο πια , έχουν μπει και άνθρωποι του έντεχνου. Έχουν βάλει στοιχεία σκυλάδικου και στο έντεχνο. Μάλιστα δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα . Βλέπεις να μην χρησιμοποιούν ούτε καν υπονοούμενα αλλά να χρησιμοποιούν και χυδαιότητες. Τα ακούει ο κόσμος και του ξινίζει η μούρη. Και όλα αυτά επειδή δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρείες. Οι τραγουδιστές ουσιαστικά πληρώνουν το δίσκο τους .
-Το κακό κύριε Βαγιόπουλε είναι ότι και η όποια προσπάθεια έγινε από την τηλεόραση για την προβολή του έντεχνου, του λαϊκού , του ρεμπέτικου τραγουδιού έγινε με την μεταφορά του σε μαγαζί σκυλάδικο.
- Έχετε δίκιο. Αυτές οι εκπομπές για το τραγούδι ή «γίνονται» σε σκυλάδικο ή μοιάζουν με μνημόσυνο. Γεμίζει το στούντιο λουλούδια και σπασμένα πιάτα. Ή κάνουν αφιέρωμα πχ στον Πλέσσα και μιλάνε σαν να έχει πεθάνει… Ακόμα βλέπω αντί να τραγουδούν τραγουδιστές να τραγουδούν ηθοποιοί . Το μόνο εύκολο είναι να τραγουδάς . Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η καρδιά μου πιάνεται και κλείνω την τηλεόραση.
- Κύριε Βαγιόπουλε μετά από χρόνια κανείς δεν θα θυμάται κανένα από τα τραγούδια που γράφτηκαν σε μια μέρα .
- Βεβαίως κ Μαρκόπουλε . Η αξία του τραγουδιού είναι διαχρονική. Ο φίλος ο Λευτέρης Παπαδόπουλος λέει ότι «εν αρχής είν ο λόγος» . Εγώ λέω ότι «εν αρχής είν η μουσική».
Πως γεννήθηκε το « Πότε Βούδας …»
- Κλείνοντας κ Βαγιόπουλε θα ήθελα να μας πείτε κάποια ιστορία που είχε ως αποτέλεσμα να γεννηθεί ένα τραγούδι σας .
- Με τον Ρασούλη έχουμε γράψει πάνω από 100 τραγούδια . Και τα 100 έχουν την δική τους ιστορία .
Αν για παράδειγμα ο Ρασούλης δεν ήταν στο Λονδίνο δεν θα έβγαινε το «πότε Βούδας Πότε Κούδας». Εγώ είχα στο μυαλό μου την μουσική και ο Μανώλης έλλειπε στην Αγγλία. Παίρνω το περιοδικό που έβγαζε, το «Αυγό». Στην Τρίτη του σελίδα έγραφε «Πότε Βούδας πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας» . Το πήρα και το κράτησα . Πιο κάτω είχε φωτογραφία τον Γιάννη Καψή με λεζάντα « Άλλο ο αυγουλομάτης κι άλλο ανοιχτομάτης». Το πήρα και αυτό . Το κράτησα. Όταν ήρθε ο Μανώλης από την Αγγλία στην κουβέντα απάνω για τον Νταλάρα ειπώθηκε «όλα ίδια και τα ίδια, του μυαλού του ροκανίδια». Η μόνη ένσταση του Μανώλη ήταν για « δεν είναι εδώ το Σούλι εδώ είναι του Ρασούλη». Όμως μετά από λίγο καιρό μου λέει « γιατί ο Τσιτσάνης δεν τραγούδησε τον εαυτό του;»
Το 1997 βγάλαμε το «Σιλοτέιπ» . Την Δευτέρα θα μπαίναμε στο στούντιο . Εγώ την μουσική την είχα στο κεφάλι μου. Με παίρνει τηλέφωνο ο Ρασούλης από την Θεσσαλονίκη το Σάββατο και μου ζητάει μουσική για ένα ακόμα τραγούδι. Είχε χωρίσει με την φίλη του και ήθελε να βγάλει τραγούδι . «Δεν γίνεται του λέω .Δεν μπορώ.» του λέω
« Αν δεν μπορείς , θα φτιάξεις ένα μουσικό χαλάκι και εγώ θα το απαγγέλλω.» μου είπε
Έτσι βγήκε το «στη ζολή που άφησε το γάμο να πάει στα στουρνάρια». Ήταν η μοναδική γυναίκα που είχε κάνει πρόταση γάμου και του είχε αρνηθεί.
- Αύριο ( σήμερα) έρχεστε στην Ολυμπία μαζί με τον Ορφέα Περίδη , την Λιζέτα Καλημέρη και τον Λάμπρο Καρελά για ένα αφιέρωμα στον Μανώλη Ρασούλη.
- Πάντα λέγαμε και με τον Μανώλη και με τον πρόεδρο του Δ.Σ. Αρχαίας Ολυμπίας τον Θεόδωρο Παπαηλίου να κάνουμε συναυλία στην Ολυμπία. Δεν κατέστη δυνατόν όμως όταν ήταν εν ζωή ο Μανώλης . Έτσι με τον Μανώλη παρόντα από κει ψηλά θα κάνουμε ένα αφιέρωμα σ΄ αυτόν και σας υπόσχομαι θα το χαρούμε όλοι μας .
- Σας ευχαριστώ κύριε Βαγιόπουλε .
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου