ΤΑ ΚΑΤΣΙΜΠΟΥΧΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ!!!!

Διαβάζοντας  το μήνυμα της κυρίας Χρυσούλας   στην ανάρτηση για τους καλικάντζαρους μου θύμισε μια λέξη που είχα να την ακούσω από μικρός!!    η λεξη ηταν κατσιμπουχέρια , στο μυαλό μου ήρθαν αναμνήσεις απο τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό, οπου η μανα μου τις μέρες των Χριστουγέννων γυρνουσε σε ολο το σπίτι με να θυμιατό λιβανίζοντας ,  όταν την ρωτούσα γεμάτος απορία για ποιο λόγο μου έλεγε για να φύγουν τα ΚΑΤΣΙΜΠΟΥΧΕΡΙΑ...

 Άλλες φορές θυμάμαι να ρίχνει στο  τζάκι μια κλάρα πουρνάρι που πέφτοντας μες στην φωτιά έβγαζε σπίθες που πετάγονταν ολόγυρα  στο παραγώνι με χαρακτηριστικό ήχο, που όπως πίστευαν εμπόδιζαν τα κατσιμπουχέρια να κατεβούν από την καμινάδα!!!!  
  Το    www.slang.gr αναφέρει για το ίδιο θέμα.... 
 κατσιμπουχέρια: Μυθικά πλάσματα μαύρα, τριχωτά με γουρλωτά μάτια που βρωμούν και κατεβαίνουν από τις καμινάδες στα σπίτια. Μοιάζουν με τα σκανδιναβικά τρολ και είναι συναφή με τα καλικατζαράκια που φεύγουνε τα Φώτα με τους αγιασμούς, αλλά τα συγκεκριμένα φαίνεται ότι μπορούν να στοιχειώνουν τα σπίτια όλες τις μέρες του χρόνου. Αντιπροσωπεύουν την γκαντεμιά, την γλωσσοφαγιά, την καντήφλα, την αρνητική ενέργεια που έχει πέσει σε ένα σπίτι. Πώς είναι το κακό το μάτι για ανθρώπους; Το ίδιο για σπίτια. Η λέξη συναντάται κυρίως ως μέρος της φράσης «λιβανίζω να φύγουν τα κατσιμπουχέρια» που 

 'λεγε η σχωρεμένη η γιαγιάκα μου από την Ηλεία με ένα λιβανιστήρι στο χέρι πέρα δώθε (κάθε τρεις και λίγο). Το λιβάνισμα λέει καθαρίζει την ατμόσφαιρα από το κακό και φεύγουν τα κατσιμπουχέρια. Δεν έχω ακούσει την λέξη στον ενικό, μάλλον πάνε πολλά μαζί αυτά. [σσ. Σχετικό: λυκούτσαρδοι] -Χριστέ και Παναγία, τί σκατά βρωμάει έτσι πάλι πρωί πρωί ρε πούστη μου; Λιβάνι; Ρε γιαγιά!!! -Τί παιδάκι μου; -Τί έπιασες πάλι με τα λιβάνια, γαμώτο. -Μη βρίζεις παιδάκι μου, λιβανίζω να φύγουν τα κατσιμπουχέρια... -Α ρε γιαγιά πάλι, α ρε γιαγιά, θα βγω με την Έλενα και θα μυρίζω σα μνήμα, α ρε γιαγιά, α ρε γιαγιά... (σ.ς. αγαπάμε γιαγιά και δεν ρίχνουμε καντήλια)