Θα προσπαθήσω σ’ αυτό το μικρό αφιέρωμα, όσο πιο λιτά μπορώ, να παρουσιάσω την ιστορία των 100 και πλέον χρόνων του Συλλόγου των Ηλείων της Πάτρας, παραθέτοντας νέα στοιχεία πέραν απ’ αυτά που έχουν δημοσιευθεί ήδη στο βιβλίο μου «Ηλειακή Παροικία της Πάτρας» που εξέδωσε το 1992 με δαπάνες του ο Σύλλογος Ηλείων των Πατρών «Ο Κόροιβος».
Καθένας που ζει και αναπνέει σε μια πόλη συμβάλλει θετικά ή αρνητικά στη διαμόρφωση της ιστορίας της. Άλλος πολύ και άλλος λίγο. Άμεσα ή έμμεσα. Οι σύλλογοι και τα εργατικά σωματεία κατάφεραν «εν τη ενώσει» να δώσουν ισχύ σε ομάδες ανθρώπων που από μόνοι τους ίσως να μην κατάφερναν να κάνουν κάτι το άξιο λόγου. Την προσφορά των εργατικών σωματείων, κυρίως στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, δε μπορεί κανείς να αμφισβητήσει. Όπως και δε μπορεί να αγνοήσει και την προσφορά των συλλόγων, συνδέσμων και σωματείων, που τα μέλη τους που ζουν στην Πάτρα και κατάγονται από άλλες περιοχές.
Η προσφορά των πολυάριθμων συλλόγων που από τον 19ο αιώνα δρουν στην Πάτρα είναι ανεκτίμητη, γιατί αγκαλιάζουν ανθρώπους απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα παρέχοντας αλληλοβοήθεια, ανύψωση του πνευματικού επιπέδου με διαλέξεις και ανάπτυξη της επικοινωνίας μεταξύ των μελών τους. Η εγκατάσταση –μόνιμη ή προσωρινή– πολλών εποίκων από ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα σε μια άλλη πόλη, δημιουργούσε προβλήματα προσαρμογής αλλά και επικοινωνίας, αφού πολλοί ήσαν αυτοί που αισθάνονταν χαμένοι μεταξύ ανθρώπων από περιοχές με άλλα ήθη και έθιμα. Κι αν σήμερα με την ανάπτυξη των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, αυτό δεν είναι τόσο εμφανές, στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα ήταν η πραγματικότητα.
Στην Πάτρα άρχισαν σιγά-σιγά να ιδρύονται σύλλογοι από το 1873 με πρώτο των Καλαβρυτινών. Ακολούθησαν των Κεφαλλήνιων το 1874, των Λακώνων και Μεσσηνίων το 1890, των Ζακυνθίων το 1893, των Κερκυραίων το 1894, των Ναυπακτίων το 1897, των Ηπειρωτών το 1900 και το 1902 αυτός των Ηλείων.
Η αλματώδης ανάπτυξη της Πάτρας σαν σειρήνα τράβηξε πολλούς στην αγκαλιά της. Στα προλεγόμενα του βιβλίου «Πάτρα 1900», ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος μας πληροφορεί ότι: «…στη διαμόρφωση του πληθυσμού της Πάτρας στα τέλη του προηγούμενου με αρχές του 20ου αιώνα, την πρώτη θέση –με κριτήριο την αριθμητική δύναμη– είχαν οι Επτανήσιοι, τη δεύτερη οι Καλαβρυτινοί, την Τρίτη οι Ηλείοι και ακολουθούσαν σχεδόν ισοδύναμοι οι Μεσολογγίτες και οι Ναυπάκτιοι…».[1]
Πριν από έναν αιώνα λοιπόν, ιδρύθηκε ο πρώτος Σύλλογος Ηλείων των Πατρών και συγκεκριμένα στις 26 Μαΐου του 1902. Όπως διαβάζουμε στο μοναδικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Νεολόγος» των Πατρών:
«Σύνδεσμος Ηλείων
Διακόσιοι περίπου Ηλείοι συνελθόντες σήμερον όπως κάμωσιν τας αρχαιρεσίας του αρτισυστάτου αυτών συνδέσμου, εξέλεξαν Πρόεδρον αυτών τον κ. Παναγούλην, Αντιπρόεδρον τον κ. Ανδρικόπουλον και Ταμίαν τον κ. Καΐρην».[2]
Δυστυχώς, παρά την επισταμένη έρευνα στα διαθέσιμα αρχεία του «Νεολόγου» αλλά και των άλλων πατρινών εφημερίδων, δεν κατάφερα να εντοπίσω περισσότερα για την όμορφη αυτή κίνηση που είχε γίνει τότε.
Να σημειωθεί ότι στην Πάτρα οι Ηλείοι –πρώτοι αυτοί– ίδρυσαν το σύλλογό τους στις 26 Μαΐου του 1902, ενώ στην Αθήνα, όπως μας πληροφορεί ο Ηλείος ιστοριοδίφης Βύρων Δάβος, η ίδρυση αντίστοιχου συλλόγου πραγματοποιήθηκε δύο μήνες αργότερα, στις 29 Ιουλίου του 1902.[3]
Στη συνέχεια, το 1909 οι νομοί Ηλείας και Αχαΐας συνενώνονται και αποτελούν το Νομό Αχαϊοήλιδος. Ακολουθούν τη δεκαετία 1912-1922 οι μεγάλοι αγώνες του Έθνους μας που απελευθέρωσαν τους σκλάβους αδελφούς μας και το 1930 διαιρείται ξανά ο νομός Αχαϊοήλιδος στους δύο προαναφερόμενους νομούς. Τη χρονιά εκείνη, σε σύνολο πληθυσμού της Πάτρας 61.278 ψυχών, οι 8.000 περίπου ήσαν Ηλείοι.
Φαίνεται ότι ο πρώτος Ηλειακός Σύλλογος είχε περάσει στην ιστορία, αφού στις 2 Μαρτίου 1930 μια ομάδα Ηλείων των Πατρών αποφάσισε να ιδρύσει νέο σύλλογο. Από το πρακτικό αυτής της συνεδρίασης είναι τα πιο κάτω:
«Πρακτικόν περί Ιδρύσεως εν Πάτραις Συνδέσμου των εν Πάτραις εγκατεστημέων Ηλείων υπό τον τίτλον ‘‘ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ ΗΛΕΙΩΝ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ’’
Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι εν Πάτραις εγκατεστημένοι και εκ της επαρχίας Ηλείας καταγόμενοι Παναγιώτης Λιακόπουλος, δικηγόρος, Νικόλαος Παπαναγόπουλος, ναυτικός πράκτωρ και Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Πατρέων, Νικόλαος Μπομπής, χημικός, Γεώργιος Ξυδιάς, δημοτικός Στρατολόγος Πατρέων, Κων/νος Αναγνωστόπουλος, ιατρός, Ανδρέας Λαμπρόπουλος, ζαχαροπλάστης (είναι ο ιδιοκτήτης του ιστορικού ζαχαροπλαστείου ‘‘ΟΛΥΜΠΙΑ’’), Ανδρέας Χαρμαντάς, έμπορος, Ευγένιος Παπαναγόπουλος, ξενοδόχος, Νικόλαος Αλεξανδρόπουλος, έμπορος και Θεόδωρος Πετρόπουλος, έμπορος, συνελθόντες σήμερον την 2α Μαρτίου 1930 και ώραν 7ην μ.μ. εν τω γραφείω του κ. Νικολάου Παπαναγοπούλου και έχοντες τα υπό του νόμου απαιτούμενα προσόντα, απεφασίσαμεν και προέβημεν εις την ίδρυσιν του ανωτέρω Συνδέσμου των εν Πάτραις Ηλείων ‘‘Η Αλληλεγγύη’’ σκοποί του οποίου έσεται κλπ…κλπ
Εν Πάτραις σήμερον τη 2 Μαρτίου 1930. Οι ιδρυταί (έπονται 73 υπογραφές».
* - *
Στις πρώτες εκλογές του Συνδέσμου που έγιναν στις 30 Μαρτίου 1930 στην ταράτσα του κινηματογράφου «Πάνθεον», ψήφισαν 82 μέλη και εξελέγησαν: Πρόεδρος: Κων/νος Πρεβεδούρος, δικηγόρος,
Αντιπρόεδρος: Νικόλαος Παπαναγόπουλος, πράκτωρ και Δημοτικός Σύμβουλος,
Γενικός Γραμματέας: Παναγιώτης Λιακόπουλος, δικηγόρος,
Ταμίας: Θεόδωρος Πετρόπουλος, σταφιδέμπορος
Μέλη: Αλέξανδρος Καραμέρος, ξενοδόχος,
Νικόλαος Νινόπουλος σταφιδομεσίτης,
Κων/νος Αναγνωστόπουλος, ιατρός,
Σπυρίδων Χρυσανθόπουλος, δικηγόρος,
Ανδρέας Λαμπρόπουλος, ζαχαροπλάστης,
Άγγελος Οικονόμου, φαρμακοποιός,
Νέστωρ Ράλλης, ιατρός και
Ιωάννης Αλμπανόπουλος, ιατρός.
«Μετά την γενομένην εκλογήν, λαβών τον λόγον ο κ. Πρεβεδούρος αφού εξέφρασε τας θερμάς ευχαριστίας του δια την εκλογήν του, εδήλωσεν ότι παρ’ όλας τας επαγγελματικάς του ασχολίας θα επιδιώξη, ενισχυόμενος από τα αξιότιμα μέλη του Δ.Σ. και παρ’ όλων των αγαπητών συμπολιτών να συντελέση εις την πραγμάτωσιν των σκοπών του συλλόγου, όστις είναι ένας από τους αξιολογωτέρους συλλόγους όχι μόνον από αριθμητικής απόψεως, αλλά από πάσης άλλης απόψεως και τέλος ηυχήθη υπέρ της καλλιτέρας προόδου και της ανωτέρας ηθικής και υλικής ανυψώσεως των Ηλείων».[4]
Στις αρχαιρεσίες του Συλλόγου το 1932 εξελέγησαν:
«Πρόεδρος: Νίκος Ε. Παπαναγόπουλος, πράκτωρ
Αντιπρόεδρος: Θεόδωρος Πετρόπουλος, σταφιδέμπορος
Ταμίας: Νικόλαος Αλεξανδρόπουλος, σταφιδέμπορος
Γενικός Γραμματέας: Ανδρέας Καλαντζόπουλος, δημοσιογράφος
Έφορος: Ανδρέας Λαμπρόπουλος, ζαχαροπλάστης
Σύμβουλοι: Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, ξενοδόχος
Πάνος Λιακόπουλος, δικηγόρος
Ανδρέας Ανδρουτσόπουλος, σταφιδέμπορος
Βασίλειος Μανιάτης, υπάλληλος Αμερικανικού Προξενίου
Διονύσιος Γαλανόπουλος, έμπορος
Βίκτωρ Βικτωράτος, εμπορορράπτης
Ανδρέας Χαρμαντάς, έμπορος
Το Διοικητικό Συμβούλιο με ομόφωνη απόφασή του ανακήρυξε επίτιμο πρόεδρο τον Ξαβέριο Παπαηλιού, διευθυντή Εθνικής Τραπέζης».[5]
Δραστήριος ο πρόεδρος του Συλλόγου Νίκος Ε. Παπαναγόπουλος που την εποχή εκείνη ήταν Δημοτικός Σύμβουλος Πατρέων και πρόεδρος της Ένωσης των Εφέδρων Υπαξιωματικών, κατήλθε και ως υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές της 6-3-1933 με τον Λαϊκό συνδυασμό εκπροσωπώντας τον κάμπο της Ηλείας «κατόπιν αξιώσεως πλείστων συγγενών του και φίλων και ισχυρών παραγόντων, αξιούντων να εκπροσωπευθή την φοράν αυτήν και η Ανδραβίς εις τον αντικυβερνητικόν συνδυασμόν, ήτις αριθμεί περί την μίαν χιλιάδα ψήφων. Δεδομένου δε, ότι ο κ. Παπαναγόπουλος είναι πασίγνωστος και δημοφιλής καθ’ όλην την Ηλείαν, λόγω των πολλαπλών του υπηρεσιών, δύναται να θεωρηθή από τούδε ως έχων εξησφαλισμένην την επιτυχίαν».[6]
Όμως η φιλόδοξη αυτή κάθοδος δεν αξιολογήθηκε και τόσο θετικά από τους συμπολίτες του και ο Παπαναγόπουλος έλαβε μόλις 118 ψήφους με αποτέλεσμα να μην ξανασχοληθεί με την πολιτική και να δώσει όλη την ενεργητικότητά του στην προώθηση των θεμάτων του Συλλόγου μέχρι τις παραμονές του Ελληνοϊταλικού πολέμου.
«Σύλλογος των εν Πάτραις Ηλείων
Καλούνται άπαντα τα μέλη του συλλόγου των εν Πάτραις Ηλείων όπως σήμερον και ώραν 9,30 π.μ. παρευρεθώσιν εις το επί της οδού Αγίου Ανδρέου 33 «Ξενοδοχείον Πριγκηπικόν» ένθα το γραφείον του ημετέρου συλλόγου όπως μεταβώμεν εν σώματι εις την τελεσθησομένην λιτανείαν του Πολιούχου μας Ανδρέου.
Ο Πρόεδρος: Νικ. Ε. Παπαναγόπουλος - Ο Γραμματεύς: Χαράλαμπος Ράντος»[7]
Στις 20 Μαΐου 1934 ο Σύλλογος Ηλείων των Πατρών διοργάνωσε μια μεγάλη εκδρομή στα πάτρια με τελικό προορισμό την Αρχαία Ολυμπία. Για το σκοπό αυτό μίσθωσε έκτακτη αμαξοστοιχία με αναχώρηση την 5 ½ πρωινή και επιστροφή την 10,30 το εσπέρας. Εκτός της Αρχαίας Ολυμπίας οι εκδρομείς επισκέφθηκαν τον Πύργο και την Αμαλιάδα. Για την εκδρομή αυτή ένας εκ των συμμετασχόντων σημείωσε στον «Νεολόγο»:
«ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗΝ ΗΛΕΙΩΝ
Κύριε Διευθυντά
Εις εν των τελευταίων φύλλων του «Νεολόγου» ανέγνωσα μετ’ ευχαριστήσεως ότι το Διοικητικόν Συμβούλιον του Συλλόγου των εν Πάτραις Ηλείων εξέφρασε τας ευχαριστίας και εξέλεξεν επίτιμον μέλος του Συλλόγου του τον Δήμαρχον Αμαλιάδος διά την προ ημερών γενομένην προς τους εκδραμόντας εις Αρχαίαν Ολυμπίαν Ηλείους θερμήν υποδοχήν.
Φρονώ ότι επιβάλλεται επί τη ευκαιρία ταύτη και εις ημάς τους συνεκδρομείς μετά του Συλλόγου ξένους, να ευχαριστήσωμεν θερμώς εν γένει τους κατοίκους της Αμαλιάδος. Διότι, πάντες επωφεληθέντες της ημέρας της αναπαύσεως εκ της εργασίας, εσχηματίσαμεν την εκδρομήν, όχι μόνον χάριν αναψυχής αλλά μεταβαίνοντες εις την Αρχαίαν Ολυμπίαν να θαυμάσωμεν και προσκυνήσωμεν τα λείψανα και τα αριστουργήματα των αρχαίων μας προγόνων. Εις δε τον Πύργον και Αμαλιάδα να καταθέσωμεν ευλαβώς εις το μνημείον του θυσιαθέντος αδελφού μας στρατιώτου διά την πατρίδα ένα στεφάνι εξ ανθέων του Μαΐου και να σταθώμεν επί τινα λεπτά, προσκυνηταί προ του μνημείου.
Τον σκοπόν μας τούτον εκτιμήσαντες, η ευγενής Δημοτική Αρχή και ο φιλόξενος πληθυσμός της πόλεως Αμαλιάδος, προσήλθον σύσσωμοι με το αίσθημα της αλληλεγγύης και της αγάπης προς τον πλησίον και μας υπεδέχθησαν μετά της μουσικής με θερμοτάτας διαχύσεις, στρώσαντες την οδόν της διαδρομής μας μέχρι του μνημείου με δάφνας. Διά τούτο, κατά την εκκίνησιν του τραίνου, παιανιζούσης της μουσικής οι εκδρομείς δικαίως εξέφερον βαθειά από την καρδιά των τας λέξεις «Μπράβο Αμαλιάς».
Ο εκ των εκδρομέων Γεώργιος Κόλλιας». [8]
Έτσι, όταν λίγους μήνες αργότερα, στις 9 Ιουλίου του 1934, δολοφονήθηκε ο Δήμαρχος Αμαλιάδος Διονύσιος Λαγκαδινός, η είδηση της αποτρόπαιας πράξης προκάλεσε ζωηρή συγκίνηση μεταξύ των Ηλείων των Πατρών. Συνήλθε εκτάκτως το Δ.Σ. του Συλλόγου και εξέδωσε το πιο κάτω ψήφισμα:
«Το Διοικητικόν Συμβούλιον των εν Πάτραις Ηλείων συνελθών εκτάκτως επί τω αγγέλματι του τραγικού τέλους του Δημάρχου Αμαλιάδος Διονυσίου Λαγκαδινού, επιτίμου μέλους, αποφασίζει:
Την κατάθεση αντί στεφάνου, το ποσό των 300 δραχμών εις την ενοριακήν επιτροπήν του ναού Αγίου Αθανασίου Αμαλιάδος υπέρ των απόρων ενοριτών της.
Να αναρτηθή η σημαία του συλλόγου μεσίστιος επί τριήμερον κλπ
Ο Αντιπρόεδρος Γεώργιος Μαρινόπουλος, ο Γεν. Γραμματέας Χαράλαμπος Ράντος». [9]
Με την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ανεστάλησαν οι δραστηριότητες του δευτέρου κατά σειρά συλλόγου των Ηλείων των Πατρών. Ακολούθησαν τα μαύρα χρόνια της Κατοχής μέχρι που ήλθε η πολυπόθητη Απελευθέρωση. Δεν πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα που οι Ηλείοι της Πάτρας αισθάνθηκαν την ανάγκη να επανασυστήσουν τον Σύλλογό τους. Στις 24-12-1946 ο σύλλογος ανασυγκροτήθηκε και εξέλεξε προσωρινή διοικούσα Επιτροπή η οποία ενέργησε για να εγγράψει τους Ηλείους των Πατρών στα μητρώα του Συλλόγου. Η Επιτροπή είχε εξουσιοδοτήσει τον Δημοτικό Υπάλληλο Χρήστο Γαλανούλια να διενεργήσει τις εγγραφές στο Δημαρχείο όπου εργαζόταν.[10] Στις 22 Ιουνίου του 1947 στις πρώτες μετά την Κατοχή αρχαιρεσίες εξελέγησαν:
«Πρόεδρος ο Κων/νος Αναγνωστόπουλος, ιατρός,
Αντιπρόεδρος ο Νικόλαος Αλεξανδρόπουλος, σταφιδέμπορος,
Γεν. Γραμματέας ο Χρήστος Γαλανούλιας, Δημοτικός υπάλληλος,
Ταμίας ο Πέτρος Βατσής, έμπορος
και Σύμβουλοι οι: Χρήστος Κουτρουμπής, Επόπτης Εργασίας,
Αθανάσιος Σαρμάς, σταφιδέμπορος,
Δημήτριος Ηλιάδης, έμπορος,
Χαράλαμπος Δρακόπουλος, Πρόεδρος Αρτοποιών Πατρών,
Παύλος Βασιλόπουλος, καθηγητής,
Χαράλαμπος Μαράζης, εμπορικός αντιπρόσωπος,
Θεοφάνης Γιαρμενίτης, ταγματάρχης ε.ά. και
Χρήστος Αχτύπης, ταγματάρχης ε.ά.». [11]
Μια δεκαετία περίπου αργότερα και συγκεκριμένα στις 8 Φεβρουαρίου 1959, γενομένων αρχαιρεσιών του Συλλόγου των εν Πάτραις Ηλείων, εξελέγησαν κατά σειράν επιτυχίας οι κάτωθι:
«Χρήστος Γαλανούλιας, Πέτρος Βατσής, Χρήστος Χρηστόπουλος του Επαμεινώνδα, Ανδρέας Λαμπρόπουλος, Γεώργιος Πετρόπουλος, Ανδρέας Κολλιόπουλος, Κων/νος Λαδέας, Ηλίας Τσαούσης, Άγγελος Μητσώνιας, Πάνος Λυμπέρης, Νικόλαος Κολόσακας και Ανδρέας Χαρμαντάς». [12]
Ο δεύτερος κατά σειρά σύλλογος διατηρήθηκε μέχρι το 1967 όταν η 7χρονη δικτατορία ανέστειλε τη λειτουργία πολλών συλλόγων και σωματείων. Μετά την πτώση της κρίθηκε αναγκαία η δημιουργία νέου συλλόγου. Εδώ έχουμε όχι επανασύσταση του παλιού, αλλά ίδρυση νέου.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1974 η Προσωρινή Επιτροπή έβγαλε ανακοίνωση που καλούσε τους Ηλείους των Πατρών να «πλαισιώσουν την κίνηση για τη δημιουργία ενός Συλλόγου των εν Πάτραις Ηλείων». Ο Σύλλογος ξεκίνησε κατ’ αρχήν με ένα μικρό πυρήνα Ηλείων που τον αποτελούσαν οι: Λεωνίδας Μαργαρίτης, ασκούμενος δικηγόρος τότε και στη συνέχεια για πολλά χρόνια Πρόεδρος του Συλλόγου, Δημήτριος Ρουμελιώτης, γιατρός, Δημήτριος Βασιλόπουλος, δικηγόρος, Ανδρέας Κόκκοτας, εκπαιδευτικός, Γεώργιος Μωραΐτης, χημικός, Ιωάννης Γαλανόπουλος, έμπορος και Δημήτριος Σπηλιόπουλος, ιδιωτικός υπάλληλος.
Η ονομασία που δόθηκε στον αρτισύστατο σύλλογο ήταν «Κόροιβος» από το όνομα του πρώτου Έλληνα Ολυμπιονίκη Κοροίβου του Ηλείου το 776 π.Χ. Την 1η Μαρτίου 1975, 21 ιδρυτικά μέλη υπέγραψαν το πρακτικό ίδρυσης και ενέκριναν το καταστατικό του σωματείου που αποτελείτο από 29 άρθρα.
Από τις δραστηριότητες του τρίτου κατά σειρά Συλλόγου, μπορούμε εν συντομία να αναφέρουμε την έκδοση της μηνιαίας εφημερίδας «Ήλιδα» την τριετία 1978-1980, τη διοργάνωση πολλών πνευματικών εκδηλώσεων, επισκέψεις σε ιδρύματα της Ηλείας, δημιουργία Κοινοτικής Βιβλιοθήκης στο Σιμόπουλο Πηνείας, βραβεύσεις αριστούχων μαθητών παιδιών μελών του συλλόγου, πολλές εκδρομές στην Ηλειακή γη και σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, συνεστιάσεις κλπ. που σκοπό είχαν τη σύσφιξη των δεσμών μεταξύ των μελών, κάτι που κατάφερε με επιτυχία ο Σύλλογος.
Πριν κλείσω την περιεκτική παρουσίαση του Συλλόγου Ηλείων των Πατρών, θα αναφέρω επιγραμματικά τους διατελέσαντες Προέδρους του «Κοροίβου» από το 1975 μέχρι σήμερα που κατά σειρά είναι οι: Λεωνίδας Μαργαρίτης, Πάνος Τζαβάρας, Νικόλαος Τσάκωνας, Λάμπρος Γεωργόπουλος, Δημήτριος Παναγιωτακόπουλος, Θεόδωρος Ρέγκλης και Aγγελική Μαργαρίτη.
Ένας αιώνας Συλλόγου Ηλείων των Πατρών, μια σημαντική επέτειο που μας κάνει υπερήφανους, όταν σήμερα στους δύσκολους καιρούς της παγκοσμιοποίησης και του ατομισμού που είναι αποτρεπτικοί για τη συμμετοχή και τη δραστηριοποίηση του καθενός μας στα κοινά, εμείς είμαστε παρόντες και κρατάμε ζωντανό το Σύλλογό μας βοηθώντας έτσι τους συμπατριώτες μας τόσο εδώ όσο και στην ιδιαίτερή μας πατρίδα.
Ο Σύλλογος των Ηλείων «ο Κόροιβος» ακολούθησε τις διακυμάνσεις της κοινωνίας. Άλλοτε, όταν υπήρχε μαζικότητα στους συλλόγους (συνδικαλιστικούς, πολιτιστικούς κλπ), ήταν από τους δραστήριους στην πόλη των Πατρών με πολλές εκδηλώσεις. Ο σύγχρονος όμως τρόπος ζωής αποξένωσε κατά πολύ τους συνανθρώπους μας και τους οδήγησε σε μια ατομική πορεία. Μην ξεχνάμε όμως ότι η απόσταση πλέον των δύο νομών με τα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και με τα ΙΧ έχει εκμηδενιστεί και δεν θεωρεί πια ο Ηλείος την ανάγκη να είναι μέλος σε σωματείο αφού δεν αισθάνεται ότι είναι μακριά από την ιδιαίτερη πατρίδα του, κάτι που συμβαίνει ιδιαίτερα με τους Κρήτες, τους Μακεδόνες, τους Θράκες, τους Χιώτες κλπ.
Η Πάτρα ήταν και είναι η πρωτεύουσα της περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος και οι αποφάσεις καλώς ή κακώς παίρνονται από εδώ. Πολλά είναι τα θέματα που θα μπορούσε να συμβάλλει στην επίλυσή τους ή στην ανάδειξή τους ο «Κόροιβος» και σε πολλά έχει βάλει τη σφραγίδα του.
Εύχομαι ο Σύλλογος να συνεχίσει τις δραστηριότητές του και στο νέο αιώνα που διανύουμε και να είναι ο συνδετικός κρίκος όλων των Ηλείων που ζουν και δραστηριοποιούνται στην Πάτρα με την ιδιαίτερη πατρίδα τους.
* Ο Λεωνίδας Καρνάρος είναι ιστορικός μελετητής και συγγραφέας
[1] «Πάτρα 1900», Αλέκου Μαρασλή, εισαγωγή Παναγιώτη Κανελλόπουλου, Πάτρα 1978, σελ. 9
[2] εφημ. «Νεολόγος» Πατρών 27-5-1902
[3] «Στον Πύργο και στην Ηλεία του 1821-1930», Βύρωνα Δάβου, ανατύπωση από την εφ. «Πατρίς», Πύργος 1985, σελ. 206
[4] εφημ. «Νεολόγος» 7-4-1930
[5] εφημ. «Νεολόγος» 13-3-1932
[6] εφημ. «Νεολόγος» 24-2-1933
[7] εφημ. «Νεολόγος» 30-11-1933
[8] εφημ. «Νεολόγος» 28-5-1934
[9] εφημ. «Νεολόγος» 10-7-1934
[10] εφημ. «Νεολόγος» 27-12-1946
[11] εφημ. «Νέα Αμαλιάς» Αμαλιάδος 23-6-1947
[12] εφημ. «Ηλειακή Φωνή» Αθηνών 19-2-1959
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Κ. ΚΑΡΝΑΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου