Η ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΕΝΟΣ ΑΠΟΜΑΧΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Ο κακοήθης γεννιτσαρισμός των κυβερνώντων, η αδιαντροπιά των τηλε-δημοσιογράφων και η κατάντια του ιατρικού σώματος!...

            Είμαι κι εγώ ένας παλιός γιατρός (από το σπάνιο είδος αυτών που κάποτε ονόμαζαν «λειτουργούς της υγείας») που προδικτατορικά ως φοιτητές και μεταπολιτευτικά ως μαχόμενοι γιατροί, δώσαμε το καλλίτερο κομμάτι της ζωής μας για «ίση και δωρεάν υγεία στο λαό». Μια ρομαντική ουτοπία που πιστεύαμε ότι στο μέλλον θα γινόταν πραγματικότητα. Αλλά φευ!...

            Αντ΄ αυτού σήμερα ζούμε με οδύνη καρδιάς, τον απόλυτο εξευτελισμό στο ιερό χώρο της υγείας. Από την μια μεριά η «Σκύλλα» των κυβερνητικών εξαθλιωτών που τα γκέμια της κρατούν αργυρώνητοι τηλε-δημοσιογράφοι και από την άλλη η «Χάρυβδις» ενός θλιβερού ιατρικού συνδικαλιστικού κινήματος που σιγοντάρεται από αριστεροδέξιους κομματικούς. Και στη μέση ο (όχι  άμοιρος ευθυνών) δυστυχής ασθενής που βολοδέρνει να βρει το γιατρό του και το φάρμακό του εν έτει 2011.

            Με πόνο ψυχής, θέλω κι εγώ να κραυγάσω την αγωνία και την θλίψη μου:

·        Αγωνιώ και θλίβομαι, όταν βλέπω στη θέση του Υπουργού Υγείας ένα ανεκδιήγητο και αρχιψεύταρο «Υπουργό» κ. Λοβέρδο (συνεπικουρούμενο από τον χτεσινό εργατοπατέρα και γέννημα του δοκιμαστικού σωλήνα των καναλιών κ. Κουτρουμάνη), μίσθαρνα όργανα των «Τροϊκανών» αφεντικών τους. Και αυτοί είναι  εκεί που άλλοτε κόσμησαν ως Υπουργοί του αναστήματος ενός μύστη της ιατρικής Σπύρου Δοξιάδη (επί Ν. Δημοκρατίας) και ενός αγνού αγωνιστή της υγείας Παρασκευά Αυγερινού (επί Πασόκ), που σημειωθήτω και οι δύο εξοβελίστηκαν από τα ίδια τους τα κόμματα, για να φτάσει το Σύστημα Υγείας στο σημερινό κατάντημα.

·        Αγωνιώ και θλίβομαι, όταν βλέπω –στον αντίποδα- στη θέση της σημερινής συνδικαλιστικής ηγεσίας του ιατρικού σώματος, άσχετους και «βολεψάκηδες» γιατρούς του καναπέ και της επικοινωνίας που αντί να προβάλλουν τα μύρια όσα προβλήματα του χειμαζόμενου ιατρικού κλάδου, κάνουν κατάληψη του Υπουργείου και συνταγογραφούν (άκουσον, άκουσον!) υπαιθρίως, ευτελίζοντας την ιερή έννοια της ιατρικής. Και οι σημερινοί Πατούληδες και λοιποί «καπαδόκες», είναι στη θέση εκείνων των επικεφαλής συνδικαλιστών που στο παρελθόν άφησαν εποχή (π.χ. Ζαχ. Ουρανός, Φρ. Παπαδέλλης, Μιλτ. Σαμαρτζής, Σπ. Γιαννόπουλος, άντε  και η «αφεντιά» μου κ.ά., άσχετα αν μερικοί αυτομόλησαν στην εξουσία…) και έβαλαν την σφραγίδα τους για ένα πραγματικό ΕΣΥ, στην υπηρεσία του λαού που δεν έγινε πραγματικότητα και σήμερα έχει διαλυθεί.

·        Αγωνιώ και θλίβομαι,  τέλος όταν βλέπω τους μεγαλο-τηλε-δημοσιογράφους («παπαγαλάκια» της εξουσίας) Τρέμη, Αφτιά, Χαζηνικολάου και συμπαρομαρτούντες κυβερνητικούς «κεκράκτες» να μας λένε ξεδιάντροπα (ως αντήχηση της άθλιας κυβερνητικής προπαγάνδας) ότι δήθεν «οι γιατροί του ΙΚΑ, είναι προνομιούχοι και θα μοιραστεί η μεγάλη πίτα που τρώνε» (sic!). Ποιοι; Οι γιατροί του ΙΚΑ που είναι η πλέον χειμαζόμενη και περιφρονημένη ιατρική τάξη επί δεκαετίες!!!... (άσχετα αν πολλοί από αυτούς έγιναν εκόντες άκοντες, άθλιοι συνταγογράφοι).  Και αυτοί οι φωστήρες δημοσιογράφοι σήμερα είναι στη θέση εκείνων των παλιών ηρωϊκών υγειονομικών συντακτών του αναστήματος ενός Ορέστη Φαράκου («ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», μιας Νανάς Νταουντάκη («ΝΕΑ»), Ντόρας Λαμπροπούλου («ΕΘΝΟΣ»), Μαρίας Γαρουφαλή («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» κ.ά. που ήξεραν τι έλεγαν και τι έγραφαν με ευθύνη και ανιδιοτέλεια.

Η κραυγή και η αγωνία μου, θα είχε ακόμη πολλά να πει, αλλά η αμείλικτη στενότητα μιας επιστολής με σταματά εδώ. Πάντως σας στέλνω και πάλι (ως συνημμένο) ένα πρόσφατο άρθρο μου με τίτλο « Η άθλια συνταγογραφία στο ΙΚΑ και η άφατη υποκρισία Παπανδρέου-Λοβέρδου-Κουτρουμάνη», μόνο και μόνο για να αντλήσετε κάποιες πληροφορίες-αιτίες για το πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Ένας παλιός (ου μην αλλά και ρομαντικός) γιατρός

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

*Απλά γράφω και αυτοσυστήνομαι για ενημέρωση (και αξιοπιστία), καθότι στο παρελθόν θήτευσα:

1) Ως μαχόμενος γιατρός του ΙΚΑ  την δεκαετία 1975-1985, Πρόεδρος των 3.500 γιατρών του ΙΚΑ Αθήνας-Πειραιά (ΣΕΥΠΙΚΑ), πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των 6.500 γιατρών όλης της χώρας (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ) και εκπρόσωπος όλων των Υγειονομικών στο ΔΣ του ΙΚΑ. Υπηρέτησα ως παιδίατρος επί 30 περίπου χρόνια στα Καμίνια του Πειραιά.

2) Ως διορισμένος (άμισθος «ευυπόληπτος πολίτης») Πρόεδρος του ΤΖΑΝΕΙΟΥ Νος/μείου επί ΠΑΣΟΚ (1982-1983)

3) Ως Γραμματέας της Επιτροπής Υγείας του ΠΑΣΟΚ (1976-1981) και ως εκ τούτου συμμετείχα ¨εξ οφίτσιο¨ στον σχεδιασμό για το ΕΣΥ (με πολλές έγγραφες διαφωνίες μου)