Την Αριστοφανική κωμωδία Λυσιστράτη σε σκηνοθεσία του Θύμιου Καρακατσάνη απόλαυσαν περίπου 2.500 θεατές την Δευτέρα το βράδυ στο θέατρο Φλόκα της Αρχαίας Ολυμπίας . Η μόνη διαφοροποίηση από την αρχική σύνθεση του θιάσου ήταν η ερμηνεία της Λαμπιτώ από τον Κωνσταντίνο Κυριακού που αντικατέστησε τον Κώστα Βουτσά λόγω υγείας .
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Αριστοφάνης σε όλα του τα έργα κάνει πολιτική. Γκρεμιστής των «κακώς κειμένων» και δάσκαλος του σωστού. Αλλά στη «Λυσιστράτη», που παίχτηκε στα 411 π.Χ. ο σκοπός του (η ειρήνη) ξεπερνάει τα όρια της πρώτης ανάγκης του λαού για προκοπή και γίνεται ανάγκη σωτηρίας της πατρίδας. Η Αθηναϊκή πολιτεία, είχε άμεση ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος, γιατί αργά η γρήγορα, θα τον έχανε - και μαζί με την Αθήνα θα χανότανε όλος ο έως τότε ελληνικός πολιτισμός.
Είχε προηγηθεί η Σικελική καταστροφή, η οχύρωση της Δεκέλειας από τους Σπαρτιάτες, η αποστασία των συμμάχων ―όλα τούτα με την προδοσία του Αλκιβιάδη - κι ο λαός ήθελε την ειρήνη. Έτσι το κήρυγμα της Λυσιστράτης δεν ήταν καθόλου ανεδαφικό παρά επίκαιρο και καλοδεχούμενο κάθε καιρό.
Η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη μπορεί να φαίνεται η πιο αθυρόστομη κωμωδία του, με την πιο ανοιχτόκαρδη αμεσότητα των όρων, κι όμως δεν μπορεί γι’ αυτό να χαρακτηριστεί για ανήθικη. Τουναντίον είναι ένα υπέροχο μάθημα πατριωτισμού και ανθρωπιάς. Είναι θερμό κήρυγμα ειρήνης κι αδέρφωσης μεταξύ των Ελλήνων - και παραπέρα μεταξύ όλων των λαών της γης..
Μολονότι ο μύθος είναι πλάσμα της φαντασίας εξωπραγματικό κι απίθανο, η πορεία του συντελείται με την πιο αβίαστη φυσικότητα κι αληθοφάνεια. Η ψυχολογία των ηρώων, οι λόγοι τους και τα έργα τους δεν έχουνε τίποτα το αδικαιολόγητο. Ο Αριστοφάνης, όσο κανένας άλλος ποιητής του παλιού καιρού, γνώρισε κι απόδωσε με πολλή σοφία και τέχνη την ψυχή των γυναικών του λαού - των νοικοκυράδων.
Η «Λυσιστράτη» από την άποψη της συνθετικής τελειότητας και της ισορροπίας μέσων και σκοπού μπορεί να σταθεί δίπλα στο σοφόκλειο δράμα. Η σκηνή του όρκου των γυναικών, του ερωτικού παιχνιδιού Μυρρίνης - Κινησία, της λιποψυχίας των αντάρτισσων και στο τέλος η θαυμαστή νουθεσία της Λυσιστράτης προς τους εμπόλεμους Αθηναίους και Σπαρτιάτες, είναι από τα πιο αριστουργηματικά κατορθώματα του δημιουργικού Λόγου.
Διανομή ρόλων : Θ. Καρακατσάνης: Λυσιστράτη. Β. Τσιβιλίκας : Μυρίνη. Γ. Παρτσαλάκης : Κινησίας. Β. Τριφύλλη : Κλεονίκη. Γ. Κωνσταντίνου : Πρόβουλος. Κωνσταντίνος Κυριακού: Λαμπιτώ. Συντελεστές: Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης. Σκηνοθεσία: Θύμιος Καρακατσάνης. Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Συκιανάκη. Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος. Χορογραφίες: Δημήτρης Παπάζογλου. Σκηνικά κοστούμια: Ρένα Γεωργιάδου. Συμμετείχαν ακόμα : Ιωσηφίδης Ιωσήφ, Χάρης Αρώνης, Μαρία Συκιανάκη, Θεοδώρα Βουτσά, Φίλιππος Φιλόγλου, Γιάννης Γούτης, Νίκος Δροσάκης, Μαρία Μαλλούχου, Γεωργία Βασιλοπούλου, Ειρήνη Καζάκου, Γκέλη Γιακουμάκη και ο Κωνσταντίνος Κυριακού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου