Ο πόλεμος της Τρόί(κ)ας

      Ο  πόλεμος είναι μια διαδικασία - δοκιμασία  στην οποία μας έβαλαν οι κρατούντες χωρίς καμία επίσημη κήρυξη. Η ιστορία έχει αποδείξει πως δεν προϋποθέτουν όλοι  πόλεμοι ένοπλοι σύγκρουση όπως για παράδειγμα ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ  μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο (διήρκησε  από το 1947 έως και την πτώση του τείχους του Βερολίνου 11 Νοεμβρίου του 1989  και λίγο μετά) και έγινε με τη μορφή επίδειξης και εντυπώσεων πάνω στα πυρηνικά και συμβατικά  όπλα με εμπάργκο και συγκρούσεις σε περιφερειακά κράτη.

      Αν δεν αναγνωρίσουμε έγκαιρα πως  στην κοινωνία που ζούμε η ανεργία, η υποαπασχόληση, οι άστεγοι, η επαιτεία, η χρήση  ναρκωτικών ουσιών, οι αυτοκτονίες, η καταστολή, οι φόροι – οι περικοπές, η στροφή στο ρατσισμό, είναι τα όπλα τους  για την εξαθλίωση – εξόντωσή μας και πως οι παραπάνω βίαιες πράξεις μας οδηγούν σε μια χωρίς μάχη ήττα. Τότε θα παραμείνουμε άξιοι τοις μοίρας πέφτοντας για πολλοστές φορές στα  πολιτικά παιχνίδια, διλλήματα «των αντιπροσώπων μας» στην εγχώρια και διεθνή  «αρένα».

      Και αν στον πόλεμο της Τροίας κύρια αφορμή ήταν η αρπαγή της ωραίας Ελένης  στον πόλεμο της Τρόικας κύριο ζητούμενο είναι να μην αρπάξουν τις ζωές μας. Ας παραδειγματιστούμε απ αυτούς που μάχονται καθημερινά στους χώρους εργασίας τους και γενικότερα στην κοινωνία. Ας ξεκινήσουμε από την οργάνωση ανοιχτών λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές μας και τα χωριά μας και ας δώσουμε ουσία στις λέξεις σύλλογος - αυτοδιοίκηση – αυτοδιαχείρηση. Αντικαθιστώντας την αδράνεια με τη δράση.

                                                                             Χρήστος Π. Διαμαντόπουλος

                                                                                    ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ