Μέρες μνήμης για όσους έζησαν ή είχαν την τύχη να δώσουν το αίμα τους και την ψυχή τους εκείνο τον ηρωικό Νοέμβρη του 1973 . Τότε που όλα τα έσκιζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Μέρες απόδοσης τιμής και δόξας , για μας που ακολουθήσαμε την ζωή μετά και γράψαμε με ψιλό κοντύλι στην καρδιά μας το έπος του Πολυτεχνείου.
Το μόνο χρέος που απομένει όμως , σε μας τους προγενέστερους είναι να μεταλαμπαδεύσουμε τα ιδανικά της Ειρήνης και της Ελευθερίας στους μεταγενέστερους. Στην νέα γενιά που ακολουθεί και αναζητεί τι είναι σωστό τι είναι αληθινό , τι είναι εν τέλει ζωή . Στα παιδιά «τους βασιλιάδες του αύριο» , για να γνωρίζουν τα «καλοταϊσμένα σκουπίδια» όπως λέει σήμερα ο σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος. Να ξέρουν τους «καλοπληρωμένους προδότες» πριν καν τραγουδήσουν «υπαλληλίσκοι φοβιτσάριδες δούλοι παχιοί». Παρ΄ ότι θα «τραγουδάνε για να ενώσουν τον κόσμο.» και θα «Αγωνίζονται για όλου του κόσμου το ψωμί το φως και το τραγούδι.»
Τέτοιες μέρες λοιπόν , έτσι για να τιμούμε την εξέγερση , κάτι σαν τα χρόνια πολλά των ελληνορθόδοξων , προσπαθούμε να γιορτάσουμε αυτό που για άλλους αποτελεί σταθμό , για άλλους αφετηρία , για άλλους παράδειγμα , για άλλους όλα αυτά και κάτι παραπάνω.
Έτσι δεν λείπουν τα τηλεφωνήματα σε όσους γνωρίζουμε ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετείχαν στην πάλη ενάντια στην δικτατορία και η αναφορά των γεγονότων προς τα παιδιά μας . Ένα τηλεφώνημα στον Μάκη Μπαλαούρα ( μάθαμε σήμερα διαμέσου της ΝΕΤ και για τον μπουζουκιτζή από τον Πύργο που στο κρατητήριο της ΕΣΑ ήθελε να τον πιάσει «μέσον» για την Κλάρα) και στον Θόδωρο Παπαηλιού για δυό λόγια .
Εκείνος όμως που πια ξεπερνά και το δέος που έχουν οι προηγούμενοι για την συμμετοχή στα γεγονότα είναι ο Θανάσης ο γιος μου . Τεσσεράμισι χρόνων και τον καμαρώνω να κρατά το πρώτο του πλακάτ που έφτιαξε στο προ-νήπιο .
Με αγώνες τιμούμε τους νεκρούς μας .
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στους αγωνιστές της εξέγερσης του Νοέμβρη .
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου