ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ !

ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ  Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ !

( Αλλά η ίδια δε το κατανοεί .)


του Γιώργου Μαρκόπουλου (ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ) 

Ζοφερή η κατάσταση στα ελληνικά δρώμενα. Η κρίση εκτός από οικονομική είναι και πολιτική , πολιτιστική , κοινωνική , πνευματική. Κάθε τομέας της ζωής μας  διέπεται τις συνέπειές της .

  Εν μέσω Δ.Ν.Τ. και spends , προσπαθώντας ένας κοινός νους να αναζητήσει μορφές διεξόδου, οπωσδήποτε  αρχίζει και καταλήγει στην πολιτική , στους πολιτικούς, στα κόμματα και σε ότι σχετίζεται με την πολιτική εξουσία. Ίσως επειδή πιστεύει ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν μόνο από εκεί . Παραβλέπει (συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει και τόσο σημασία) ,  ότι υπάρχουν μεγαλύτερες εξουσίες όπως η οικονομική ολιγαρχία  και   ο ξένος παράγοντας που τα συμφέροντά τους   κυριαρχούν και εν τέλει κηδεμονεύουν  την πολιτική εξουσία .

  Αυτό είναι το πρώτο  δεδομένο.  

 Το δεύτερο δεδομένο και με απόδειξη τον τρόπο άσκησης της εξουσίας τους όταν ήταν κυβέρνηση, τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. υπηρέτησαν το ίδιο πιστά τους παραπάνω παράγοντες  .

 Άρα το ζητούμενο είναι ποίες είναι κείνες οι πολιτικές δυνάμεις που θα πρωτοστατήσουν , θα οργανώσουν και θα καθοδηγήσουν την αλλαγή, την ανατροπή, την αντικατάσταση του συστήματος .

                  Η πάντα ανέτοιμη αριστερά

Αναζητώντας την   ελπίδα ,  ο  κοινός  νου , στρέφει το βλέμμα προς τα αριστερά! Και δεν κάνει λάθος το ένστικτο του .Γιατί από κει και μόνο από κει μπορεί να έρθει η λύση στο αδιέξοδο . Άλλωστε η ελληνική ιστορία επιβεβαιώνει διαρκώς τα αισθήματα του λαού μας προς την αριστερά. Πάντα ο λαός ανταποκρίθηκε θετικά σε κάθε προσκλητήριο της αριστεράς . Ακόμα και σε «μαύρους καιρούς» ακολούθησε τους δρόμους που του υπόδειξε , με πολλούς προσωπικούς και οικογενειακούς κινδύνους.

  Ποτέ , όμως , η αριστερά δεν ήταν έτοιμη να «διαχειριστεί» τις ανταποκρίσεις του λαού. Πέραν των αντικειμενικών δυσκολιών είχε να αντιμετωπίσει το κακό της ριζικό.  Τον «αριστερό εμφύλιο»  που ταλαιπώρησε – πλήγωσε –δηλητηρίασε  και δυστυχώς ακόμα ταλαιπωρεί – πληγώνει – δηλητηριάζει   , τους ψηφοφόρους και τους φίλους  και γενικά τον πολιτικό χώρο της ελληνικής  αριστεράς .   

 Σήμερα λοιπόν μέσα στον κυκεώνα της κρίσης ,  η αριστερά με τους αριστερούς της και τα κόμματά της ( 49 σε όλη την επικράτεια όπως είπε σε ομιλία του ο Μανόλης Γλέζος )  μπορεί και πρέπει να δώσει σάρκα και οστά στην ελπίδα. Μπορεί μόνο αν θελήσει και βγει ενωτική στην δράση , μαζική στον αγώνα με στόχο την νίκη του λαού .

 Αντικειμενικά μπορεί  να οικοδομήσει  «Κοινό Μέτωπο» απέναντι στο ΝΑΤΟ και  στον ιμπεριαλισμό,  στα μονοπώλια. και  στις επιταγές της Ε.Ε. , των ΗΠΑ, και του Δ.Ν.Τ.. Στους υπέρογκους  στρατιωτικούς  εξοπλισμούς της χώρας .

«Κοινή δράση» απέναντι  στον  εργατικό μεσαίωνα , στην ελαστικοποίηση της εργασίας , στις  περικοπές των ατομικών  δικαιωμάτων και ελευθεριών  των πολιτών .

Κοινή δράση για Δωρεάν δημόσια υγεία και παιδεία., δημόσιο χαρακτήρα των ΔΕΚΟ , των συγκοινωνιών  κ. τ. λ .Απλή αναλογική ως πάγιο εκλογικό σύστημα των εθνικών και τοπικό αυδιοικητικών εκλογών.

                         Το πολιτικό εκκρεμές  σε χρόνους Δ.Ν.Τ.

Για μια ακόμα φορά το πολιτικό εκκρεμές γέρνει (ή μάλλον υπάρχουν  οι αντικειμενικές για να γείρει)  προς Αριστερά. Αν οι ηγεσίες των κομμάτων της δείξουν την απαιτούμενη προσοχή και αφήσουν στην άκρη τις  εμφύλιες κοκορομαχίες ένα καινούργιο αύριο θα ξημερώσει για την χώρα και το λαό. Σε  αντίθετη περίπτωση είναι 100% βέβαιο  ότι και το 2030 και το 2050 η κατάσταση θα είναι η ίδια . Ο καπιταλισμός (πότε ακμαίος , πότε σάπιος , πότε σε γυάλινα πόδια , δεν έχει σημασία) θα κυβερνά μέσα από τα αστικά του κόμματα είτε με την σημερινή τους μορφή (δικομματισμός) είτε με την στήριξη ενός ακόμα κόμματος τύπου ΛΑΟΣ .Φυσικά  μόνος χαμένος θα είναι ο εργάτης , ο αγρότης , ο μικρομεσαίος , η γυναίκα , ο μαθητής , ο φοιτητής.

 Εν τω μεταξύ σε όλη αυτή την διαδρομή , χαμένη θα είναι και η πολυδιασπασμένη αριστερά που και το … 2050 δεν θα της φταίει μόνο ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός και τα μονοπώλια αλλά και … το άλλο μισό της . Είναι βέβαιο ότι και τότε ,  το ένα κομμάτι θα θεωρεί το άλλο οπορτουνιστικό και το θεωρούμενο ως οπορτουνιστικό κομμάτι θα θεωρεί το άλλο κομμάτι δογματικό.

 Γράφοντας αυτές τις απόψεις είμαι πάλι βέβαιος ότι θα πέσουν εις ώτα μη ακουόντων .Καμία ηγεσία δεν θα τις λάβει υπ΄ όψιν της ούτε στο ελάχιστο (βλέπετε και οι αριστερές  ηγεσίες τα ξέρουν όλα.). Η μια πλευρά θα τις θεωρήσει οπορτουνιστικές , η άλλη δογματικές , η άλλη  αστικές κ.τ.λ. Οπωσδήποτε τίθεται το ερώτημα γιατί  καταθέτω αυτές τις απόψεις .

Πρώτον για τις θεωρώ  , υπαρκτές και ζωντανές στο κοινό νου και στην ψυχή του  κάθε ανιδιοτελή , ανυπότακτου  , αγωνιστή , αριστερού  . Ιδιαίτερα θεωρώ ότι η θέληση για ενότητα της αριστεράς είναι στο νου , στη καρδιά και στο μυαλό όσων βρέθηκαν στο ίδιο πεζοδρόμιο , στην ίδια φυλακή , στην ίδια εξορία παρ’ ότι  οι δρόμοι τους μπορεί να  χώρισαν είτε το 1968, είτε το 1985 , είτε το 1989 , είτε το 1991.

 Δεύτερον θεωρώ την μοναδική  πολιτική λύση για την Ελλάδα αλλά και για τον λαό αυτή την ενότητα . Και γιατί? Γιατί και τα μέλη και οι οπαδοί  του ΚΚΕ , και τα μέλη και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ , και τα μέλη και οι οπαδοί της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το ίδιο αγωνιστές, το ίδιο ανιδιοτελής , το ίδιο ανυπότακτοι στο καπιταλιστικό σύστημα , το ίδιο ανυπόμονοι για την δημιουργία των υποκειμενικών συνθηκών που θα το ανατρέψουν.

 Τρίτον θεωρώ καθήκον κάθε αριστερού και ειδικότερα ενός που στρατεύτηκε στα ιδανικά του σοσιαλισμού ( όπως επιστημονικά διαπιστώνονται από τον Μάρξ , τον Έγκελς και τον Λένιν ) να καταθέτει ατόφια την γνώμη του .Να ασκεί κριτική στις ηγεσίες και να διαγράφει δημόσια κάθε μελανό κομμάτι τους .Την στιγμή δε που   είμαι το ίδιο φιλο-ΚΚΕ , όσο και φιλό – ΣΥΡΙΖΑ και φιλο –ΑΝΤΑΡΣΥΑ  και γενικά υποστηριχτής της Ελληνικής Αριστεράς )

 Τέταρτον θεωρώ καθήκον μου απέναντι   στο παιδί μου αλλά και στην νέα γενιά που ίσως , μετά από χρόνια όταν η κατάσταση θα είναι πολύ χειρότερη από σήμερα  , ίσως  με ρωτήσουν  «καλά εσύ τι έκανες για να αλλάξουν τα πράγματα που μου κληρονομείς ?».

  Τον Νοέμβριο θα διεξαχθούν οι πρώτες εκλογές μετά την άνευ προηγουμένου  κυριαρχίας του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε. πάνω στην χώρα. Η μεταπολίτευση και η εποχή της πέρασαν .Άπαντες πια θα μιλάμε για εποχή Δ.Ν.Τ. . Είμαστε  λοιπόν σε ιστορικό σταυροδρόμι. Η Αριστερά θα έχει όλη την ευθύνη αν δεν κατανοήσει εγκαίρως τα νέα δεδομένα . Οφείλει , τουλάχιστον για όσους έδωσαν το αίμα τους για τα ιδανικά της, να δράσει αλληλέγγυα και ενωτικά. Φυσικά κανείς δεν απαιτεί να απεμπολήσει κανένας κόμμα της ,  τις θέσεις και τις προσδοκίες του. Άλλωστε η διαφορετικότητα αποτελεί την  αρμονία του σύμπαντος .

   

                                    ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ