ΡΙΞΤΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ !

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ 

 Ο  πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς το είπε καθαρά στην πρόσφατη επίσκεψή του στο  Ναύπλιο.  «Από δω και πέρα δύο δρόμοι ανοίγονται. Ή με τις μεταρρυθμίσεις ή με την στασιμότητα».   

Οπωσδήποτε, ακόμα και ο πιο «πολιτικά κουτός» σε αυτό τον τόπο, καταλαβαίνει το διαχωρισμό αλλά και τι τον περιμένει σε κάθε «δρόμο». Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Το ίδιο και οι πολλές αναλύσεις της κατάστασης.   

  Ο «δρόμος»  των μεταρρυθμίσεων – που σήμερα εξαγγέλλει ο κ Σαμαράς, και αποτελεί συνέχεια των αντίστοιχων εξαγγελιών, χθες, του κ Παπανδρέου, προχθές του κ Καραμανλή και αντιπροχθές του κ Σημίτη κτλ - είναι στρωμένος από άκρη  εις άκρη  με την  αυταρχική   εφαρμογή  των μνημονίων και  τα συνακόλουθα αποτελέσματά της… Από την μια,  την ανεργία, την φτώχεια  , την ανέχεια του ελληνικού λαού και από την άλλη το ξεπούλημα   κάθε ικμάδας δημόσιας περιουσίας και την όλο και πιο πολύ εξάρτηση της χώρας στα ξένα συμφέροντα . Άλλωστε το ομολογούν και οι ίδιοι οι εκφραστές αυτών των πολιτικών , « με τις υπογραφές των μνημονίων , υπογράφτηκε και η παραχώρηση κυριαρχικών εθνικών δικαιωμάτων .».  

    

Απέναντι στους δύο δρόμους, του πρωθυπουργού και των προκατόχων του που με συνέπεια υπηρέτησαν τις πολιτικές εκείνες που οδήγησαν τη χωρά και το λαό στα νύχια του ΔΝΤ,  δύο διαφορετικοί «κόσμοι»  πρέπει να αντιπαρατεθούν ιδεολογικά και πολιτικά.

 Ο κόσμος  της συντήρησης και ο κόσμος  της προόδου.

Από την μια  μεριά οι πολιτικές των  μνημονίων και  της εξάρτησης και  αυτοί που πρώτα- πρώτα δεν ντρέπονται για την υποτέλεια της πατρίδας. Προσέξτε πως θέλησαν να περάσουν το κλείσιμο της ΕΡΤ .  Χωρίς καν επικάλυψη, ίσως και με κάποια δόση έπαρσης έβγαλαν  ως είδηση ότι  « Επικοινώνησε τηλεφωνικώς  ο Σαμαράς την Μέρκελ και εκείνη του είπε συμφωνώ με την πολιτική σου στην ΕΡΤ».  Μα ούτε τα προσχήματα δεν κρατούν; Με ποιανού την εξουσιοδότηση παραχώρησαν τα όποια μικρά ή μεγάλα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας ή κάτω από ποια πονηρή σκέψη θέλουν να δείξουν ότι έχουν την στήριξη του αφεντικού; Θέλουν να αυτοπροβληθούν ως πιο ισχυροί σε επίπεδο χώρας αφού έχουν την αρωγή της Γερμανίας  ή   να προβληθούν σε διεθνές επίπεδο ως πιο πιστοί υπηρέτες στην καγκελαρία;  

            Από την άλλη μεριά οι πολιτικές που αγωνίζονται και οραματίζονται  μια άλλη Ελλάδα. Μια πατρίδα  ανεξάρτητη, εθνικά κυρίαρχη, αυτόνομη. Ελλάδα του φωτός, της δημοκρατίας και της ειρήνης. Τόπος δημιουργίας και ελευθερίας. Χώρα λίκνο του πολιτισμού απαγκιστρωμένη από τα γεράκια του πολέμου.

            Βέβαια εδώ τίθενται  πολλές ιδεολογικές διαφορές απέναντι σε θέματα που σχετίζονται π.χ.  με την Ευρωπαϊκή Ένωση ή με το νέο  κοινωνικό σύστημα και πως αυτό θα οικοδομιθεί. Ζητήματα που όμως , εκ των πραγμάτων, απαιτούν βάθος χρόνου.  Εκείνο που προέχει σήμερα είναι να γλιτώσει ο λαός από την εξαθλίωση. Γι΄ αυτό προέχει  το σκίσιμο των μνημονίων. Η απαλλαγή της χώρας από την τρόικα . Η  απογραφή και διαγραφή  των επαχθών δανείων.  Φυσικά με την προοπτική της ανατροπής του συστήματος.    

Δύο λοιπόν δρόμοι. Και από τι φαίνεται η Αριστερά δεν το έχει καταλάβει με το «μέσα μυαλό». Δεν έχει πιάσει το σφυγμό , το παλμό της κοινωνίας. Δεν έχει κοιτάξει κατάματα  την νέα πραγματικότητα.   Παρ΄ ότι ήταν , είναι και θα είναι το πρωτοπόρο συνειδητό τμήμα της κοινωνίας, εντούτοις εξακολουθεί να δρα διασπασμένη. Είναι βέβαιο ότι κάθε μεμονωμένη δράση είτε  σε πολιτικό , είτε σε  μαζικό ,είτε σε  λαϊκό επίπεδο αποτελεί μια προσπάθεια και ένα αγώνα. Για να μεταφραστεί όμως η προσπάθεια και ο αγώνας σε νίκη  απαραίτητη προϋπόθεση  είναι η ενότητα και η μαζικότητα.

Βέβαια αυτό αποκτά επίκαιρα χαρακτηριστικά μετά και τις εξελίξεις στην πρώην  τρικομματική και νυν δικομματική  κυβέρνηση. Ανεξάρτητα από την τελική στάση της ΔΗΜΑΡ και ανεξάρτητα τους σκοπούς που δικαίως ή αδίκως πια επιδιώκει , εκείνο που αξίζει της πολιτικής προσοχής είναι η αυτόματη ενεργοποίηση των εφεδρειών. Με απίστευτη ταχύτητα έσπευσαν να παρέχουν στήριξη στην κυβέρνηση διάφοροι «ανεξάρτητοι» βουλευτές. Δεν άφησαν περιθώρια ούτε για πιθανές  διαπραγματεύσεις της ΔΗΜΑΡ και πριν βγει η απόφαση της, αυτοί έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους.  Δεν άντεξαν ούτε για μπλόφα. Τι άλλο να πεις για κάτι τέτοιους «ανεξάρτητους»?    

 Με αφορμή λοιπόν  τις εξελίξεις στην ΕΡΤ η Αριστερά έκανε το χρέος της . Δεν έκανε όμως το κάτι παραπάνω. Γιατί καλώς μεν    από την πρώτη στιγμή που έπεφτε μαύρο στις οθόνες ,είδαμε   έξω από το ραδιομέγαρο  σημαίες του ΠΑΜΕ , του ΣΥΡΙΖΑ , της ΑΝΤΑΡΣΥΑ , του ΕΕΚ κλπ .Κακώς όμως  την Δευτέρα που οι τρεις αρχηγοί της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά συναντιόντουσαν στο Μαξίμου, η Αριστερά μέσω ΣΥΡΙΖΑ στο Σύνταγμα , ΚΚΕ στην Αγία Παρασκευή «διασπούσε» την λαϊκή οργή. Ο χώρος της ΕΡΤ θα μπορούσε να διαδραματίσει τόπο για αφετηρία καταλυτικών εξελίξεων όλες αυτές τις 50 ημέρες.

 Εκεί ως νέο Πολυτεχνείο όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς με το λαό τους και τους ηγέτες τους σε κοινή   αντίσταση  απέναντι στο μαύρο της οθόνης και στο μαύρο των ημερών μας.  Αν δεν κρύβεται κάτι ύποπτο  πίσω από αυτές διασπασμένες κινήσεις,    την ώρα που η τρικομματική( δικομματική την επόμενη )  κυβέρνηση δια των πολιτικών αρχηγών συνεδρίαζε  στο Μαξίμου, έπρεπε   ΣΥΡΙΖΑ , ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ,  κτλ      ενωτικά-  μαζικά – δυναμικά στον χώρο της ΕΡΤ με μια φωνή  να λένε

 « Στο μαύρο εμείς ρίχνουμε …κόκκινο!»

  * Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην  κυριακάτικη εφημερίδα «ΕΠΟΧΗ» στις 28 Ιουλίου και στην εφημερίδα «Πρώτη» της Ηλείας.