Απάντηση του Προέδρου
του Δ.Σ του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Περσαιναίων Γιώργου Γιαννόπουλου, στις επιστολές του Τάσου Παπα-μιχαλόπουλου.
Προς όλα τα μέλη του Συλλόγου μας.
‘’Το
να κατακρίνεται κανείς από μικρόψυχους είναι τίτλος τιμής’’ Μοντεσκιέ.
Με αφορμή το
περιεχόμενο των επιστολών του γαμπρού μας Τάσου Παπαμιχαλόπουλου που ασκεί
κριτική στο Δ.Σ, στο οποίο έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος, θα ήθελα να
επισημάνω τα παρακάτω:
Το πολιτιστικό έργο του Συλλόγου μας και οι
συνεχείς πρωτοβουλίες μας για την αναβάθμισή του, έχει ως κύριο στόχο την
ενότητα, την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, μέσω των πολλών εκδηλώσεων που
διοργανώνουμε φέρνοντας σε άμεση, προσωπική επαφή τους συμπατριώτες μας.
Σε μια εποχή και σε μια κοινωνία που
βρίσκεται σε μια πραγματική ανθρωπιστική κρίση, όπου η συντριπτική πλειοψηφία
των συμπολιτών μας ζουν κάτω από το άγχος της καθημερινής επιβίωσης, που ζουν
με τη διαρκή αγωνία της ανεργίας, εμείς ως Δ.Σ του Εκπολιτιστικού Συλλόγου
Περσαιναίων καταφέραμε κάνοντας τα αδύνατα δυνατά να διοργανώσουμε μια εκδήλωση
στο χωριό μας τον Δεκαπενταύγουστο που στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία, πράγμα που
κανείς δεν έχει αρνηθεί ως τώρα, ούτε
κανο ίδιος ο γαμπρός μας που ελέγχει ακόμη και τις λέξεις, τα κόμματα και
τις τελείες των λεγόμενών μας…
Όταν πληροφορήθηκα και είδα τις επιστολές
του συγκεκριμένου κυρίου το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα ήταν η έκπληξη.
Διερωτήθηκα αν είναι δυνατόν ένας νέος άνθρωπος να ασχολείται με τέτοιου είδους
λεπτομέρειες. Διερωτήθηκα, επίσης, αν μπορεί κάποιος άνθρωπος, ακόμη κι αν
διέκρινε κάποιες μικρές ατέλειες να ασχολείται με αυτές παραμερίζοντας την ουσία. Αναγκάστηκα αγαπητοί
πατριώτες να παρακαλέσω τρεις φίλους μου, σημαντικούς επιστήμονες για να με
βοηθήσουν να κατανοήσω το κίνητρό του.
Όταν διάβασαν τις επιστολές σήκωσαν τα χέρια ψηλά και μου είπαν το ίδιο πράγμα
και οι τρεις τους: ‘’Είναι τέτοιες οι αντιφάσεις αυτού του νέου, είναι τέτοια η
μικρότητα και η μικροψυχία που τον διακρίνουν που δεν αξίζουν καμιά απολύτως
απάντηση, αφού όλοι οι άνθρωποι που λειτουργούν με στοιχειώδη λογική
διαβάζοντας τις επιστολές του ήδη θα έχουν καταλάβει τον παραλογισμό του…’’
Όμως παρόλα αυτά δεν
τους άκουσα γιατί θεωρώ ηθική μου υποχρέωση, έστω κι αν αυτά που μας κατηγορεί
είναι προφανείς γελοιότητες, να απαντήσω κυρίως για όλους εσάς που με τιμάτε
εδώ και πολλά χρόνια και με τιμήσατε και φέτος εκλέγοντας με Πρόεδρο του Δ.Σ.
Όμως σκέφτομαι από την
άλλη, πώς μπορείς να απαντήσεις σε έναν άνθρωπο που από τη μία βλέπει πολύ
επιτυχημένη την εκδήλωση αλλά από την άλλη βγάζοντας και από τη μύγα ξύγκι εντόπισε
π.χ. πως παραλείψαμε να αναφέρουμε τα
ονόματα των παιδιών που συγκρότησαν την ορχήστρα στην εκδήλωσή μας. Μπορεί ο
καθένας σας που ήταν παρών στην εκδήλωση εύκολα να θυμηθεί (υπάρχει και βίντεο
άλλωστε) πόσο εξύμνησα αυτά τα παιδιά και ίσως αυτό να ήταν λίγο υπερβολικό από
την μεριά μου αφού το ένα παιδί είναι πρώτος ανιψιός μου, της αδερφής μου γιος.
Μπορεί ειλικρινά κανένας με την απλή την κοινή λογική να δεχθεί (ακόμη κι αν
δεν τα τιμούσα όσο είπα για την στήριξη τους στην εκδήλωση) πως ο Τάσος πόνεσε
γι’ αυτά τα παιδιά περισσότερο από τους γονιούς των παιδιών ή από μένα που
είμαι πρώτος θείος του ενός. Αν αυτό δεν είναι απόλυτος παραλογισμός εκ μέρους
του συγκεκριμένου κυρίου, τότε τι είναι;
Τώρα αν ο γαμπρός μας
περιορίζεται μόνο ότι τα ονόματα των παιδιών αυτών δεν αναφέρονται στο κείμενο
που συνέταξε και έδωσε στην τοπική εφημερίδα ‘’Πατρίς’’ ο εκπρόσωπος τύπου του
Δήμου Ολυμπίας, Γιώργος Μαρκόπουλος, εμείς οι διοργανωτές της εκδήλωσης τι θα
ήθελε να κάνουμε; Να κάνουμε μήπως λογοκρισία πριν τη δημοσίευση, να
επιβάλλουμε στον εκπρόσωπο τύπουτι θα αναφέρει και τι όχι; Έλεος…
Επίσης μια άλλη πιο
χονδοειδή αντίφαση στην επιστολή του Τάσου: Μας
καταγγέλλει στην πρώτη του επιστολή πως
στην πρόσκληση που στείλαμε για την εκδήλωση δεν καλούσαμε μόνο τους
καταγόμενους από την Πέρσαινα αλλά και όλους τους φίλους του Συλλόγου και του
χωριού μας. Εδώ τι να απαντήσω, πώς ο βασικότερος λόγος που το κάναμε ήταν να
μπορούν χωρίς καμιά επιφύλαξη όλοι όσοι μας αγαπούν αν και δεν κατάγονται από
την Πέρσαινα να έρθουν στην εκδήλωση; Που προφανώς μέσα σε αυτούς τους φίλους
συγκαταλέγεται και ο ίδιος ο Τάσος. Μας
κατηγορεί δηλαδή γιατί τον καλέσαμε στην εκδήλωση; Έλεος και πάλι .
Σε μια δεύτερη επιστολή
του μας καταγγέλλει αφήνοντας σαφή υπονοούμενα πως κάποιος με ύπουλο τρόπο ,
που χρειάζεται μάλιστα ψυχολογική στήριξη, παρενέβη στην Βικιπαίδεια και
αφαίρεσε την ιστοσελίδα. Εδώ πάλι τι να απαντήσει κανείς; Μα δεν έχετε
παρατηρήσει όλοι σας πως αυθαίρετα χωρίς καμία απόφαση του Δ.Σ αλλά κυρίως της γενικής
συνέλευσης του Συλλόγου που είναι αρμόδια γι’ αυτό, παραποίησε τον τίτλο της σελίδας του Εκπολιτιστικού μας Συλλόγου και
από Εκπολιτιστικό Σύλλογο Περσαιναίων την ονόμασε με καθαρά δική του
πρωτοβουλία Πέρσαινα Ολυμπίας. Δεν
το κατανοεί μόνος του πως με τις αλλαγές αυτές και τις παραποιήσεις ‘’τρέλανε’’
ακόμη και τους διαχειριστές της μεγάλης αυτής ιστοσελίδας της Βικιπαίδειας, οι
οποίοι δεν γνωρίζουν πλέον πώς να μας αποκαλούν. Δηλαδή την απόλυτη ευθύνη του
προσπαθεί να την μεταφέρει σε εμάς;
Στο σημείο αυτό είμαι
αναγκασμένος να σας ενημερώσω πως πάμπολλες φορές εδώ και πολύ καιρό του έκανα συνεχείς παρακλήσεις να δώσει στο Δ.Σ
τους κωδικούς της ιστοσελίδας πράγμα που αρνήθηκε και αρνείται έως σήμερα. Ο
Σύλλογος πλήρωσε κάποια λεφτά για την δημιουργία αυτής της σελίδας και πληρώνει
όπως είναι φυσικό και τις συνδρομές στην εταιρεία. Και αυτό γιατί είναι
ιδιοκτήτης της. Όμως ο γαμπρός μας αντί, όπως είχε νομική αλλά κυρίως ηθική
υποχρέωση, όχι μόνο δεν έδωσε τους κωδικούς στο αντιπροσωπευτικό όργανο του
Συλλόγου αλλά αντίθετα όπως ανέφερα και παραπάνω με περισσή πονηριά και απόλυτη
αυθαιρεσία άλλαξε τον τίτλο της ιστοσελίδας και την οικειοποιήθηκε ως δική του
ιδιοκτησία. Ο απόλυτος παραλογισμός στο μεγαλείο του και φυσικά τώρα έχει το
μεγάλο πλεονέκτημα να γράφει επιστολές, να αναφέρεται σε οποιοδήποτε θέμα, να
καταγγέλλει οποιονδήποτε και για οτιδήποτε χωρίς κανένα αντίλογο αφού μόνο
αυτός έχει πρόσβαση στην ιστοσελίδα.
Αγαπητοί συμπατριώτες
θα μπορούσα να γράφω επί ώρες για αυτά τα προβλήματα που διαρκώς δημιουργεί ο
γαμπρός μας. Πιστεύω όμως πως πήρατε όλοι μια γεύση για τον χαρακτήρα του…
Όμως επειδή θεωρώ (και όχι μόνο εγώ) πως
κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δεν είναι δυνατό να ασχολείται με τέτοιες
λεπτομέρειες που φτάνουν στη γελοιότητα, μου δημιουργήθηκε η βάσιμη άποψη πως
αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα όπως άλλωστε και ο περισσότερος κόσμος στη
σημερινή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας.
Χωρίς λοιπόν καμιά δόση ειρωνείας, και το
τονίζω αυτό, του λέω πως το Δ.Σ το σημερινό έχει την διάθεση και τις
δυνατότητες να τον βοηθήσει στην αντιμετώπιση κάθε προβλήματός του. Στο μέτρο
βέβαια του ανθρωπίνου δυνατού. Θέλω να γνωρίζει πως έχει και θα έχει την
αμέριστη συμπαράσταση μας για ότι τον απασχολεί. Άλλωστε δεν είναι και τελείως ξένος. Μπορεί να κατάγεται από άλλο
χωριό δεν παύει όμως να έχει τιμήσει το δικό μας αφού παντρεύτηκε μια υπέροχη
γυναίκα από την Πέρσαινα.
Πάντως θέλω να γνωρίζει πολύ καλά
πως κανένας μικρόψυχος και μικροπρεπής άνθρωπος, όχι μόνο ξένος, αλλά
καταγόμενος και από την Πέρσαινα, δεν μπορεί και δεν θα μπορέσει ποτέ όσο κι αν
προσπαθήσει να μας ρίξει στη δική του μετριότητα και μιζέρια.
Φυσικά αγαπητοί πατριώτες μου, κάποιοι
ευτυχώς λίγοι άνθρωποι, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας έχουν ως μόνο
στόχο να κάνουν κακό στους άλλους. Είναι
αυτοί που η μόνη τους προσπάθεια είναι να κονταίνουν τους άλλους για να γίνουν
σαν κι αυτούς. Βέβαια η λογική και η εμπειρία λέει πως αυτούς πρέπει να
τους απομονώνουμε από την αρχή αφού αν λειτουργείς χαλαρά, μπορούν να
προκαλέσουν αρκετές φορές μη αναστρέψιμη ζημιά στο Σύλλογο. Η ιστορία και η
εμπειρία έχει να αναδείξει πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Εμείς όμως, ούτε αυτό το
φοβόμαστε αφού γνωρίζουμε καλά πως οι Περσαιναίοι τόσο στο χωριό όσο και στην
Αθήνα είναι τόσο ενωμένοι που κανένας
γαμπρός, καμιά νύφη, κανένας σώγαμπρος δεν έχει την δυνατότητα να τον
διασπάσει.
Τελειώνοντας θα ήθελα να μιλήσω στον ίδιο
τον γαμπρό μας και να του πω: Τάσο μου, ο
ανώτερος άνθρωπος που στέκεται γερά στα πόδια του είναι σκληρός, κυρίως
απέναντι στον εαυτό του.Μόνο ο κατώτερος άνθρωπος είναι σκληρός με τους
άλλους. Αν θέλεις και εσύ να γίνεις μεγάλος (πράγμα πολύ δύσκολο πλέον) πρέπει
να πάψεις να είσαι μικρός, η μοναδική
λύση που έχουν όλοι διδαχθεί από την ίδια τη ζωή είναι πως η βασική άμυνα των αδύναμων μυαλών είναι να
κατηγορούν, να κατακρίνουν τους άλλους και μάλιστα τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο.
Για να συνοψίσω, ο άνθρωπος πρέπει να
θυμάται πάντα να μην αντιμετωπίζει με υπερβολική σοβαρότητα τον εαυτό του, να
αναλογίζεται κάθε στιγμή την μικρότητα του απέναντι στο βασίλειο των πραγμάτων.
Δυστυχώς Τάσο μου έχεις πάρει πολύ σοβαρά τον εαυτό σου και την έχεις πατήσει
χωρίς να το καταλάβεις. Απελευθέρωσε τον εαυτό σου, γίνε πιο χαλαρός, πάψε να
ασχολείσαι με μικροπρέπειες και τέτοια… Άλλωστε αυτά δεν ταιριάζουν σε νέους
ανθρώπους. Άλλωστε οι άνθρωποι, τα μέλη μας που ζουν κάτω από την τραγική κρίση
που έχει περάσει η χώρα μας, πιστεύεις αλήθεια πως έχουν καμιά όρεξη να ακούνε
εμένα ή εσένα για τόσο ασήμαντα πράγματα; Αυτά πιστεύεις πως τους λείπουν; Ή
νομίζεις πως με όλα αυτά τους διασκεδάζουμε;
Καταλαβαίνω και εγώ πως με αυτό το μεγάλο
κείμενο θα κουράσω τους συμπατριώτες μου, αλλά δεν το έκανα απρόκλητα. Αναγκάστηκα γιατί προκλήθηκα. Όμως
δεσμεύομαι και σε σένα αλλά κυρίως σε όλα τα μέλη του Συλλόγου πως αυτή η
επιστολή μου με τέτοιου είδους ασήμαντα αντικείμενα είναι η πρώτη καιτελευταία.Εσύ, Τάσο μου μπορείς να γράφεις αλλεπάλληλες
επιστολές στην δική σου πλέον ιστοσελίδα αφού την πήρες με αυθαίρετο τρόπο από
το Σύλλογό μας. Όμως, πιστεύω να το κατανοείς και ο ίδιος πως πλέον δεν
έχει καμιά αξία να απαντώ σε τέτοιου είδους επιστολές. Άλλωστε εσύ μπορεί να
έχεις απεριόριστο χρόνο, να μην έχεις με τι να ασχολείσαι και να ψάχνεσαι όλη
την μέρα να βγάλεις κι από τη μύγα
ξύγκι. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να μπούμε στο δικό σου λούκι (που
προφανώς είναι η επιδίωξη σου)
Μπήκα για πρώτη φορά και τελευταία…Ευχαριστώ
όλα τα μέλη και φίλους του Συλλόγου για την ανοχή τους να διαβάσουν αυτή την
επιστολή μου.
Γιώργος
Γιαννόπουλος.
1 σχόλιο:
Αγαπητή Ο.Η.
Τελικά φίλε μου, -χωρίς να ξέρω πρόσωπα και πράγματα,ούτε και θέλω να μάθω,- "ο διάβολος είναι παντού καβάλα!..."
Πόσο, τα λόγια του επιστολογράφου μου θυμίζουν κάτι παλιά δικά μας, που άφησαν πυορροούσες πληγές;
Αναλογίζομαι μήπως - με την εμπειρία δεκαετιών, το λέω- μήπως θα ήταν καλλίτερα να περιφρονούμε εκείνους που "τρώγονται με τα ρούχα τους", καθότι η αντιπαράθεση είναι τροφή γιαυτούς; Δεν είμαι βέβαιος ότι η δημοσιότητα λύνει το πρόβλημα.
Και για να εξηγηθώ, αγαπητέ Ανδρέα η δική μου παραίνεση απευθύνεται στην Ιστοσελίδα σου και όχι στους συμπολίτες που αντιπαρατίθενται...
Φιλικά
Σωτ ΔΙΒΡΗ
Δημοσίευση σχολίου