Όλη η πόλη του Πύργου υποκλίνεται σεμνά μπροστά στο «φευγιό» του Λάμπη Αλεξανδρόπουλου. Του Ανθρώπου, του Αντιστασιακού, του Αριστερού με το Α κεφαλαίο.
Η γενιά της Εθνικής Αντίστασης , το φιλειρηνικό κίνημα , ο καλλιτεχνικός κόσμος και το λαϊκό κίνημα , τουλάχιστον σε επίπεδο νομού, από χθες γίνονται φτωχότερα.. Ο εκλιπών, αγωνιστής και ευγενής καθ΄ όλη την διάρκεια της ζωής του, αφήνει πρώτα-πρώτα ένα τεράστιο κενό στον δημοκρατικό κόσμο. Πρωτοπόρος , « ένας από τους ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες» , είναι ταυτόχρονα και βαθύτατα ανθρώπινος . Αφήνει μια βαθιά θλίψη σε όσους είχαμε την τιμή να τον έχουμε μέσα μας σαν οικείο μας άτομο . Μία θλίψη που ενώ θα μπορούσαμε να πούμε περισσότερα , δεν τα είπαμε. Η απουσία του οπωσδήποτε θα είναι δυσαναπλήρωτη.
"ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟΣ 1944. ΟΜΑΔΑ ΕΦΙΠΠΟΥ ΟΥΛΑΜΟΥ ΤΗΣ ΙΙΙ ΜΕΡΑΡΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ. ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ (ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕ ΣΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ).ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ,2. ΝΙΚΟΣ ΑΧΤΥΠΗΣ, 3.ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ), 4.ΗΛΙΑΣ ΓΟΥΡΕΛΗΣ (ΣΙΜΟΣ), 5.ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΜΠΕΛΑΣ (ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ).
"ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟΣ 1944. ΟΜΑΔΑ ΕΦΙΠΠΟΥ ΟΥΛΑΜΟΥ ΤΗΣ ΙΙΙ ΜΕΡΑΡΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ. ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ (ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕ ΣΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ).ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ,2. ΝΙΚΟΣ ΑΧΤΥΠΗΣ, 3.ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ), 4.ΗΛΙΑΣ ΓΟΥΡΕΛΗΣ (ΣΙΜΟΣ), 5.ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΜΠΕΛΑΣ (ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ).
Για τον Λάμπη τον Αλεξανδρόπουλο θα μιλήσει, αυτές τις μέρες , όλος ο λαός της Ηλεία. Άλλωστε οι αγώνες του ήταν «για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι». Εθνική Αντίσταση (ΕΠΟΝ, έφιππος του ΕΛΑΣ), λαμβάνει μέρος σε πολλές μάχες ενάντια στους ξένους κατακτητές Ιταλούς , Γερμανούς , Άγγλους ( Χαλανδρίτσας , Πύργου, Πούσι, Στρέζοβας κτλ ). Ακολουθούν, μετά το 1949, οι φυλακίσεις και οι εξορίες , που με κάποια διαλείμματα συμπληρώνουν 17 χρόνια στους ώμους του . Κόρινθος , Κέρκυρα , Λέρος, Γυάρος είναι οι τόποι που ο Λάμπης εκτοπίστηκε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και του αγώνα του για «ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».
Στους μαρτυρικούς τόπους βρέθηκε μαζί με τον Γιάννη Ρίτσο, τον Μάνο Κατράκη , τον Μενέλαο Λουντέμη , τον Νίκο Καρούζο, τον Χαρίλαο Φλωράκη κ.τλ. .
Ο Λάμπης σαν εικαστικός σκάλιζε πάνω σε ξύλο ή ζωγράφιζε κρυφά . Τα έργα του εμπνευσμένα από την ζωή του στρατοπέδου και τις συνθήκες διαβίωσης των εξόριστων ή των φυλακισμένων . Ο Ρίτσος πήγαινε από δίπλα του και παρατηρούσε το έργο. Πολλά από αυτά κατάφερε και τα πέρασε έξω από τα σύρματα .
Στη Λέρο φτιάχνει κρυφά σκάκι . « Έφτιαξα σκάκι. Τον ένα στρατό τον καλλιτέχνησα να είναι πέρσες και τον άλλο να είναι έλληνες . Για βασιλιά και για βασίλισσα στους έλληνες έφτιαξα τον Κολοκοτρώνη και την Μπουμπουλίνα» , μου είχε πει όταν τον είχα επισκεφτεί στο σπίτι του, προκειμένου να του πάρω συνέντευξη με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Η 21η Απρίλη 1967 βρίσκει τους δημοκράτες του Πύργου «στον ύπνο». Ο Λάμπης στέλεχος της ΕΔΑ ( το κόμμα του το ΚΚΕ ) στην παρανομία .
.jpg)
" ΈΡΓΟ ΤΟΥ ΛΑΜΠΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ"
Να πως μου περιγράφει στις 17 .11. 2003 τα γεγονότα
« Τα γραφεία της ΕΔΑ στον Πύργο ήταν στη γωνία των οδών 28ης Οκτωβρίου και Μιαούλη . Επειδή το εργαστήρι μου το είχα στην Αρχαία Ολυμπία αλλά και επειδή έπρεπε κάποιος να ανοίγει τα γραφεία της ΕΔΑ εκεί είχα φέρει και κάποιες δουλείες μου . Πήγα να ανοίξω τα γραφεία . Σε λίγο να σου και φτάνουν ο διοικητής Ασφαλείας ο Ευσταθίου και ο ταγματάρχης Καπένης με κάμποσους χωροφύλακες. Εκείνη την εποχή είχε πει η κυβέρνηση ότι θα έκαναν έλεγχο στα οικονομικά των κομμάτων .Όταν τους είδα νόμισα ότι ήρθαν γι αυτό τον σκοπό. Τους ζήτησα χαρτί εισαγγελέα. Χασκογέλασαν χαιρέκακα και άρχισαν να με σπρώχνουν προς την σκάλα. Στις σκάλες όπως με κατέβαζαν συναντάμε τον Βασίλη και τον Γιάννη Μιχαλόπουλο απο το χωριό Αρβανίτη , να ανεβαίνουν στα γραφεία της ΕΔΑ. Τους ρωτάει ο Καπένης που πάνε και αυτοί ανυποψίαστοι του λένε την αλήθεια . Συλλαμβάνουν και τους δύο και μας οδηγούν στο σχολείο των Αρρένων . Σε λίγο έφεραν το Νίκο Δημητρακόπουλο και το Πικιά. Ένας σκοπός είχε ένα ραδιόφωνο. Από κει μάθαμε για το στρατιωτικό πραξικόπημα. Μετά από λίγες μέρες μας πήγαν στο Κατάκολο και από κει με αρματαγωγό μας πήγαν στην Γυάρο.»
Επιστρέφει στον Πύργο το καλοκαίρι του 1971. Λίγο πριν έχουν επιστρέψει οι 4 αδερφοί Δημητρακόπουλοι , τα δύο αδέρφια του Λάμπη και οι αδερφοί Μιχαλόπουλοι μαζί με τα παιδιά τους .
Λίγο πριν τις μέρες του Πολυτεχνείου επιστρέφει από την Αθήνα όπου είχε περάσει στην παρανομία . Αναφέρει για τις μέρες που βίωσε τότε ο Πύργος .
«Εκείνο το διάστημα είχα επιστρέψει στον Πύργο .Μάθαμε τα γεγονότα. Όπως μετά από λίγο μάθαμε για το θάνατο του Βασίλη Φάμελου. Πήγα στο σπίτι του που ήταν κάτω από το Επαρχείο. Σε όλα τα στενά υπήρχαν χωροφύλακες . Ήρθε ο νεκρός . Όλα τα έσκιαζε ο φόβος . Πήραμε το παλικάρι στον ώμο και τον πήγαμε στο Καταράχι. Η νεκρώσιμος ακολουθία έγινε στα σύντομα . Θυμάμαι τον παπά που έτρεμε . Ενταφιάσαμε το νεκρό μας και φύγαμε…».
Είχα την μεγάλη τιμή να μάθω το όνομα Λάμπης Αλεξανδρόπουλος , πριν ακόμα δω τον ίδιο. Ήταν το 1949 στις φυλακές της Κορίνθου μαζί με τον παππού μου τον Γιώργη Αναστασόπουλο (νωματάρχη).Μεγαλώνοντας , σποραδικά άκουγα και κάποια ονόματα συγκροτουμένων του παππού. Με τις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης έρχεται στο χωρίο μου την Αγία Άννα , ένα κλιμάκιο υποψηφίων με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ . Ένας εξ αυτών αναζητά τον Γιώργη Αναστασόπουλο. Έρχεται.
- Γιώργη . Είμαι ο Λάμπης ο Αλεξανδρόπουλος . Ήμουν ο μικρότερος της παρέας στις φυλακές της Κορίνθου.
Έπεσε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου σαν να έσμιξαν δύο βουνά. Έκλαψαν σαν μικρά παιδιά . Μετά εμείς μάθαμε ότι τότε ο Λάμπης ήταν μόλις 17 ετών …..
« Στην Κόρινθο κοιμόταν όλοι οι μελλοθάνατοι κάτω , σε μια μεγάλη αίθουσα. Είχαμε πιάσει τοίχο – τοίχο .Στην μέση ήταν μια ξυλοκατασκευή από σανίδες σε σχήμα Π. Όταν έπαιρναν κάποιον για …βόλτα ,μετά έφερναν και έριχναν πάνω στις σανίδες τα ρούχα του…» μου είπε σε μια από τις τελευταίες μας κουβέντες .
Τιμή και δόξα στον αγωνιστή , στον άνθρωπο ΛΑΜΠΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟ
Οι αγώνες σου , η ζωή σου, φάρος ελπίδας στις νέες γενιές .
