Απόσπασμα από το
«Καπνισμένο Τσουκάλι»
Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.
'Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
«Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα».
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
... έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει
1 σχόλιο:
"Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο".
Αγαπητέ Ανδρέα, ας ευχηθούμε τον καινούργιο χρόνο, τουλάχιστον στα ιστορικά χωριά μας, οι συγκλονιστικοί αυτοί στίχοι του ποιητή να γίνουν κάτι σαν ...¨εθνικός μας ύμνος"!...
Άμποτε.
Σωτ Σωτ ΔΙΒΡΗ
Δημοσίευση σχολίου