ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!… (;)

Ο τίτλος του παρόντος άρθρου (χωρίς θαυμαστικά και ερωτηματικά) είναι το επίσημο φετινό σλόγκαν του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.

Είναι έτσι αλήθεια; Θεωρητικά, ναι!. Στην πραγματικότητα, ας μας επιτραπεί να εκφραστούμε με κάποιο σκεπτικισμό και να αποτυπώσουμε τους προβληματισμούς μας. Και τούτο γιατί εξαρτάται τι εννοεί ο καθένας ως πολιτισμό και πολιτιστικό «προϊόν» (όλα πλέον έχουν την αγοραία τους έκφραση), μια έννοια που ναι μεν είναι στα χείλη (πικραμένα ή όχι) του κάθε συνέλληνα, εν τούτοις όμως έχει διάφορες ερμηνείες και αποχρώσεις.

Εν πάση περιπτώσει, επειδή εμείς με τις λίγες γνώσεις που έχουμε και την ελλειπή συγκρότηση που κουβαλάμε, δεν μπορούμε να εμβαθύνουμε περισσότερο ούτε να λάβουμε μέρος σε συζητήσεις και αναλύσεις υψηλού επιπέδου, προσγειωνόμαστε στα δικά μας, τα εντόπια πολιτιστικά, …άντε και σε πλησίστια στο Νομό μας.

Η κρίση (κυρίως οικονομική αλλά και γενικότερη κρίση ηθική, κρίση θεσμών και αξιών) έχει χτυπήσει πλέον και τη δική μας πόρτα, ίσως ακόμη περισσότερο και λόγω φτώχιας των ακριτικών μας περιοχών αλλά και λόγω ιδιαίτερα χαμηλού πολιτιστικού-μορφωτικού-πνευματικού επιπέδου του Νομού Ηλείας που κατέχει τα σκήπτρα της υποβάθμισης πανελλαδικά σε όλους τους τομείς της δημόσιας και κοινωνικής ζωής.

Μακάρι το ανωτέρω σλόγκαν της κρατικής διαφήμισης («προπαγάνδας» ή όπως αλλιώς κανείς το ονοματίσει) να είχε πραγματικό περιεχόμενο και καθημερινή πρακτική, αλλά φοβόμαστε ότι βρισκόμαστε μπροστά στην λαϊκή θυμόσοφη ρήση: «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο»…

Μακάρι να αντιμετωπίζαμε την δεινή οικονομική κρίση με την εφαρμογή στοιχειωδών κανόνων σεβασμού, αγάπης και αλληλεγγύης στον συνάνθρωπο, σεβασμού και εκτίμησης στις πανανθρώπινες αξίες. Και μακάρι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας είτε στο Κοινοβούλιο, είτε στους Δήμους να ήταν τα καλά παραδείγματα και οι πνευματικοί, θρησκευτικοί και κοινωνικοί ταγοί μας μπροστάρηδες για το καλό, την ανακούφιση και την προκοπή του χειμαζόμενου λαού μας.

Όμως, αν ρίξουμε μια ματιά –μια και μιλάμε γιαυτά- στα πολιτιστικά «δρώμενα» (έτσι πλέον έχει καθιερωθεί να λέγεται) της περιοχής ορεινής Ηλείας ή και γενικότερα του Νομού μας τι θα δούμε; Ποια είναι τα απλά συμπεράσματα που αποκομίσαμε π.χ. από τις φετινές πολιτιστικές Εκδηλώσεις και ποια η «απάντηση» τους στην οικονομική κρίση που περνάμε;

Εμείς (εννοούμε, η ΠΕΕΔ το ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ και το περιοδικό μας) για το φετινό καλοκαίρι κάναμε …την υπέρβαση. Εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης και χαλάρωσης που επιδιώκει ο καθένας επιχειρήσαμε, τολμήσαμε να κάνουμε την ΗΜΕΡΙΔΑ-ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΓΙΟΡΤΗ (που θα διαβάσετε στις επόμενες στήλες) με πολύ «βαριά» για την εποχή μας θέματα (Κοινωνία και Αθλητισμός, Ολυμπισμός και Ειρήνη) με το ρίσκο της πλήρους αποτυχίας και μάλιστα «ιδίοις εξόδοις»… Δεν θα είμαστε εμείς εκείνοι που θα δώσουμε εύσημα στο εαυτό μας για την αθρόα  συμμετοχή του κόσμου ή την θρησκευτική ευλάβεια που παρακολούθησε. Αυτό ας το κρίνουν άλλοι και κυρίως οι παρόντες. Επίσης, τουλάχιστον από εκείνα που είδαμε ή μάθαμε, έγιναν εξ ίσου ποιοτικές πολιτιστικές Εκδηλώσεις στο Δούκα από το Σύλλογο Δουκαίων (για τους Πνευματικούς ανθρώπους του τόπου τους) και στο Πούσι από το Δήμο Αρχ. Ολυμπίας (Συναυλία Χρ. Λεοντή και ποιητική βραδιά για τους Ηλείους δημιουργούς), μπορεί και κάποιες άλλες.

Αλλά για να δούμε εν τάχει και με όση καλή προαίρεση μπορούμε, είναι απάντηση πολιτισμού στην κρίση οι διάφορες γνωστές και μη εξαιρετέες «γιορτές», «πανηγύρεις» ή «γυφτοπανήγυρα» (συγνώμη από τους συμπαθείς τσιγγάνους που έχουν τη δική τους ξεχωριστή κουλτούρα) ή δήθεν «μουσικά Φεστιβάλ» κλπ, κλπ;

Είναι πολιτισμός και απάντηση στην κρίση, τα τοπικά πανηγύρια της γνωστής «τσικνοχοιροφαγίας» με τα καλοπληρωμένα συγκροτήματα των καψουρο-μπουζουκοτράγουδων της συμφοράς, και μάλιστα από την τσέπη του κοσμάκη (και …χωρίς ΦΠΑ) στους μαγαζάτορες και πολλές φορές με διοργανωτές κατ΄ επίφαση Πολιτιστικούς Συλλόγους;

Είναι πολιτισμός και απάντηση στην κρίση,   οι άνευ ποιοτικού περιεχομένου (αναπτυξιακό, μορφωτικό, πολιτισμικό, πνευματικό κ.ά.) Εκδηλώσεις του τύπου «δηλωτής», «σουβλιστής προβατίνας», «βραστής γίδας» ή άλλης καφενειακής ή γαστριμαργικής βουκολικής …πανδαισίας πρόσκληση;

Είναι πολιτισμός και απάντηση στην κρίση, τα «θηριώδη» μουσικά Φεστιβάλ, όπως αυτό το περιβαλλοντικά καταστροφικό και εν πολλοίς παράνομο που έγινε στο δάσος της Φολόης και μάλιστα υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και τις ευλογίες της Περιφέρειας και του δήμου Αρχ. Ολυμπίας;

Είναι πολιτισμός και απάντηση στην κρίση, τα άλλα με ακριβοπληρωμένες συναυλίες ή τα διάφορα «σεργιάνια» από τους υπερχρεωμένους Δήμους που σπαταλάνε αβέρτα και χωρίς έλεγχο το δημόσιο χρήμα στους διάφορους ενδιάμεσους ατζέντηδες και τους επιτήδειους της αρπαχτής;

Είναι πολιτισμός και απάντηση στην κρίση, ακόμη και εκείνες οι αξιόλογες πολιτιστικές Εκδηλώσεις Συλλόγων (είχαμε και τέτοιες στη Ηλεία, με τη φιλότιμη προσπάθεια των ελάχιστων αλλά σημαντικών ανθρώπων τους) που όμως πήραν γαλαντόμες χορηγίες (εν μέσω οικονομικής κρίσης!!) από την Περιφέρεια με την μεσολάβηση ημετέρων βέβαια, ή το χειρότερο εκείνες που στηρίχτηκαν οικονομικά από ντόπια εκδοτικά ή επιχειρηματικά συγκροτήματα με ανταποδοτικά …τέλη βεβαίως, βεβαίως;

Αλλά, ας σταματήσουμε εδώ. Οι πολίτες, οι συμπατριώτες που χειμάζονται οικονομικά, ηθικά, κοινωνικά σήμερα αρχίζουν και καταλαβαίνουν σιγά σιγά τι σημαίνει πολιτισμός (με τα δικά τους μέτρα) και ας ελπίσουμε τουλάχιστον η οικονομική κρίση να τους δώσει το κουράγιο και τη «φώτιση» να απαντήσουν οι ίδιοι με τον καλλίτερο τρόπο, και όχι με εκείνον που τους επιβάλουν οι εξουσιαστές μας. Να απαντήσουν πως θα βγούμε ηθικά αλώβητοι αλλά περισσότερο σοφοί από το τούνελ που μας έβαλαν, και ακόμη περισσότερο για τα παιδιά μας, γιατί εμείς οι μεγαλύτεροι «τα φάγαμε» –όχι κατά την Παγκάλειο ρήση- «τα ψωμιά μας», με όση απλότητα και εντιμότητα μας δίδαξαν οι γονείς μας και οι πρόγονοί μας… Άμποτε!...
Σωτήρης Σωτηρόπουλος