«Αρχόντισα της Πέτρας» λένε και για πολύ καιρό αναρωτιόμουν το γιατί. Πέρασε περισσότερος από ένας μήνας που είμαι εδώ και μόλις που αρχίζω να καταλαβαίνω τους ρυθμούς της Ανδρίτσαινας. Εκείνο το βαθύ, υπόγειο ποτάμι που αργοκυλάει τα νερά του κάτω από τα πέτρινα πλακόστρωτα και τα μεγάλα σπίτια, παίρνει μαζί του ένα κομμάτι από την καρδιά σου... και το κρατάει σφιχτά και για πάντα.
• Μ’ αρέσουν τα βουνά που την προστατεύουν από τους αέρηδες.
• Μ’ αρέσει η άγρια βλάστηση που ξεπετάγεται ανάμεσα από τα χαλάσματα κι απειλεί να καταπιεί τα εφήμερα έργα του ανθρώπου.
• Μ’ αρέσουν οι παλιές εκκλησιές της και το αρχιτεκτονικό στυλ που διαμόρφωσαν χρόνια και χρόνια δουλειάς και εμπειρίας.
• Μ’ αρέσει η Τρανή Βρύση που κάποιοι λένε ότι είναι η παλιότερη χτιστή βρύση της Πελοποννήσου.
• Μ’ αρέσουν κάποιοι άνθρωποι εκεί πέρα αν και δεν μπορώ να πω οτι τους γνώρισα όλους.
• Μ’ αρέσει ο σκοτεινός ουρανός και η μυρουδιά της βροχής που μου φέρνουν στο νου εκείνες τις εποχές που άκουγες στα καλντερίμια τα βαριά πέταλα και τα χάμουρα των αλόγων.
Ένας από τους πιο περίεργους λόγους λοιπόν που με έκαναν να διαλέξω τούτο το μέρος για να γίνει το θέμα του πρώτου άρθρου μου για το Places to Be, είναι ένας μεγάλος πλάτανος στη μέση της πόλης… (αν και δεν είμαι σίγουρος ότι μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η Ανδρίτσαινα είναι πόλη με την κλασσική έννοια που έχει τούτη η λέξη).
Πάντως ο Πλάτανος είναι πραγματικά μεγάλος και παράξενος μιας και μια βρύση βγάζει το νερό της στο φως του κόσμου από τα σωθικά του ίδιου του δέντρου.
Είναι μια από τις πολλές πηγές και βρύσες που υπάρχουν σπαρμένες σε όλη την περιοχή και τα νερό τους είναι καθαρό και νόστιμο (όσο νόστιμο μπορεί να είναι το νερό). Αλλά δεν είχα ξαναδεί ένα δέντρο που να φιλεύει κρύο νερό τους περαστικούς και μου έκανε εντύπωση.
Κι ένας άλλος λόγος που μ’ αρέσει τούτο το χωριό, είναι το βραστό ζυγούρι που σερβίρει ένα εστιατόριο που βρίσκεται ακριβώς απέναντι στον πλάτανο, καταμεσής στη πλατεία. Δεν είμαι κοιλιόδουλος άνθρωπος και σπάνια το φαί με συνεπαίρνει. Αλλά τούτη εδώ είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση που δεν μπορώ να αγνοήσω, αν και για να λέω την αλήθεια το προσπάθησα κάμποσο.
Δεν πιστεύω ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι και δεν ξέρω κι αν είναι καν έρωτας αυτό που νοιώθω για τούτη την άκρη της γης. Περισσότερο μου κάνει για δέος κι απόκρυφη ανάγκη να μυρίζω τον αέρα και να πατάω το χώμα της.
Παρακάτω γράφω για μερικά πράγματα που κάνουν τον τόπο άξιο για να τον επισκεφτεί κανείς.
Στην Ανδρίτσαινα θα βρείτε:
• Μερικά από τα σημαντικότερα Αξιοθέατα της Ελλάδας
• Μια από τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες, με κάμποσα πολύ αξιόλογα και σπάνια βιβλία.
• Τα μοναδικό ποτάμι που έχει όνομα θηλυκού (η Νέδα)και τους πανέμορφους καταρράκτες της.
• Την ωραιότερη παραποτάμια παραλία της Πελοποννήσου που είναι στη Θεισόα. (αν και για να φτάσεις εκεί θέλεις αξιόμαχο 4χ4)
• Άγρια μονοπάτια και συγκλονιστική θέα των αρκαδικών βουνών.
• Δωμάτια για να κοιμηθείτε με τιμές από 50 έως 70 ευρώ. (Κάντε παζάρι και θα σας κόψουν από 5 έως 15 ευρώ, ανάλογα με την τέχνη σας στο άθλημα)
• Μαγαζιά για να φάτε και να πιείτε
• Ντόπια Λουκάνικα στο Κρεοπωλείο του Θεοδωρόπουλου. (από καλό ντόπιο κρέας, βοτάνια και μυρωδικά)
• Τυρί από γίδιο και πρόβειο γάλα, στην λαϊκή αγορά κάθε Παρασκευή πρωί.
• Και το απολύτως καλύτερο γιαούρτι που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου από την κυρα Σταυρούλα την Αδαμοπούλου.
• Ψάξτε να βρείτε τη Βάσω τη Σαμουρίδη και πείστε την να σας φτιάξει μια χορτόπιτα. (Θα με θυμηθείτε κι ελπίζω να φάτε ένα κομμάτι στο όνομά μου…)
• Αν δείτε πουθενά το DeepGreece© Approved*, μη διστάσετε να μπείτε.
http://www.deepgreece.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου