Τότε ή τώρα;

[από το  Γιώργο Π.]

Ετσι για την ιστορία παραθέτω αποσπάσματα από έντυπο που εξέδιδαν οι αρχές της γερμανικής κατοχής τακτικά στα ελληνικά με τίτλο «Τα γερμανικά νέα για την Ελλάδα. Φύλλο της 26 Απριλίου 1942. Τίτλος άρθρου: "Θα ζήσει η Ελλάς;"».

«Ο πληθυσμός των ελληνικών πόλεων φαίνεται ως ν' αποτελείται μόνον από εμπόρους, αισχροκερδείς, κλεπταποδόχους, λωποδύτες και φυγόποινους». «Το μεγαλύτερον μέρος του αστικού πληθυσμού και τους γεωργικού εις την Ελλάδα περιφέρεται αργόν, κυρίως άνδρες. Διάγουν πλάνητα βίον διά να παρατείνουν την ζωήν των διά της κλοπής και της επαιτείας». «Οι εργάται προτιμούν να ασχολούνται με την "μαύρην αγοράν" παρά διά τιμίαν εργασίαν». «Και αυτό πρέπει να τονισθεί με οξύτητα και σαφήνειαν: Η Ελλάς δεν εργάζεται πλέον. Εκτός ολίγων κύκλων, οι περισσότεροι είναι ικανοποιημένοι να εμπορεύονται τα υπάρχοντα υλικά διά να υψώσουν ακόμη περισσότερον τας τιμάς». «Ο ελληνικός πληθυσμός θα πρέπει να διεξαγάγει ακόμη επί δεκαετηρίδας έναν σκληρόν αγώνα υπάρξεως διά την εξασφάλισιν της πενιχροτέρας βάσεως της ζωής». «Επί πόσον ακόμη καιρόν οι Δυνάμεις του άξονος εις τον σκληρόν των αγώνα θα δύνανται να διατρέφουν έναν λαόν αργόσχολων; Η Ελλάς πρέπει να ζήσει εκ των ιδίων δυνάμεων».

Πότε; Τότε ή τώρα; Τέλος πάντων τότε που άρπαζαν όλα τα αποθέματα χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδος ως δανεικά και αγύριστα και μετέφεραν με καραβιές και συρμούς στη Γερμανία γεωργικά προϊόντα και φάρμακα του Ερυθρού Σταυρού. Την εποχή που η κυβέρνηση ανδρεικέλων της τύπωνε μάρκα αβέρτα που ανταλλάσσονταν: ένα μάρκο (κουρέλι) πενήντα δραχμές.

Τα στοιχεία από το κατοχικό ημερολόγιο του μουσικοκριτικού Μίνου Δούνια (Εκδόσεις Εστίας).