 |
| ΜΑΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ (ΦΩΤΟ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ) |
O Mάης πάντα ήταν ο αγαπημένος μου μήνας. Ο ξεχωριστός. Ο μήνας που σε όλους μας νομίζω ότι κάτι έχει να πει και να δώσει πολλά. Με το λαγαρό φως του. Με τη ζωηράδα των χρωμάτων του. Με τις μοσχοβολιές των ρόδων του.
Ο φετινός Μάης είναι ιδιαίτερα εξαιρετικός, με το Πάσχα να συμπίπτει στην παρθενική του εβδομάδα. Με τα μαβή δάκρυα της θλιμμένης πασχαλιάς να λούζουν τους ελληνικούς επιταφίους. Με τα πετούμενα να ταξιδεύουν την ελευθερία τους στους ζεστούς πλέον ουρανούς. Με τις θαλάσσιες αντάρες να υποχωρούν ηττημένες. Όλα αυτά, αισθήματα-χρώματα-ήχοι, συνθέτουν την ελληνοσύνη μας.
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε ή όχι, αλλά ταπεινή γνώμη μου είναι ότι η αξεπέραστη ελληνική φύση αντάμα με τη χριστιανοσύνη είναι ο θησαυρός μας. Είναι η μεγάλη μας πατρίδα. Και θα τολμούσα να πω ότι αυτή η μεγάλη πατρίδα, με τις πέτρες και τους βράχους, με τους αυλόγυρους των σπιτιών, με το προαύλι των εκκλησιών, με τον ήλιο τον ηλιάτορα είναι η τελευταία μας καταφυγή. Ίσως, η νέα μας αρχή.
Σας ξενίζει, ενδεχομένως, η αναφορά μου στη χριστιανοσύνη; Ευθέως: Δεν είμαι απ’ αυτούς που ξημεροβραδιάζονται στους ναούς τη Μ. Εβδομάδα. Αλλά, να! Δεν μπορώ να αρνηθώ τη ρίζα μου και τα έθη της πατρίδας μου. Εκτός από τη γλώσσα μας, το άλλο εθνολογικό στοιχείο που διατήρησε ζωντανή την ελληνικότητά μας (όπως τη διατήρησε εν πάση περιπτώσει μέχρι τις μέρες μας) πιστεύω ότι είναι η θρησκεία μας. Η Χριστιανοσύνη. Η Ελληνική Ορθοδοξία.
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αποδεχτούμε την ιστορικά αποδεδειγμένη μακραίωνη σχέση- ταύτιση του Έλληνα με την πίστη του ως μία ετερότητα καταδική μας που μας διαφοροποιεί από όλους τους άλλους λαούς της Ευρώπης. Να την αποδεχτούμε ως ένα μεγαλειώδες εθνικό ιδεολόγημα, ως μια υπέρτατη θέωση∙ και φυσικά, πέρα και πάνω από κάθε είδους στρεβλώσεις και αποκλίσεις, που όμως δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να σταθούν αποδομητικά στην υψηλοφροσύνη ενός τόπου. Του μοναδικού γενέθλιου τόπου μας. Και σε κάθε περίπτωση η ελληνοσύνη δεν είναι προνόμιο μιας (συγκυριακής ή μη) μερίδας πολιτών (εμπόρων εθνικοφροσύνης και συχνάκις γραφικών Ελληναράδων - καραγκιόζηδων). Τουναντίον είναι περιουσία όλων των Ελλήνων και πρέπει να διαφυλαχτεί από όλους μας ως κόρην οφθαλμού.
Νομίζω πως πρέπει κάποια πράγματα να τα ξανασκεφτούμε από την αρχή. Από το μηδέν. Νομίζω ότι πρέπει να απενοχοποιήσουμε κάποια μεταπολιτευτικά ταμπού. Αυτό δεν θα μας κάνει λιγότερο «προοδευτικούς» και «ψαγμένους». Τι λέτε;
Προσώρας, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, ας χαρούμε τον μήνα των λουλουδιών, με τις μεθυστικές ευωδιές των ρόδων και των λεμονανθών. Ας μαζέψουμε τους διάσπαρτους ήλιους στους ελληνικούς λειμώνες. Και μαζί με τις χρυσαφένιες μαργαρίτες, ας μαζέψουμε ελπίδα, χαμόγελα και ξεχασμένες αξίες. Το έχουμε όλοι ανάγκη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου